Depardieu pasuje do roli Rasputina jak słoń do baletu. Nie chodzi tylko o znaczne różnice w wyglądzie fizycznym. Prawdziwy Rasputin miał w sobie pewien magnetyzm, oczy które potrafiły zahipnotyzować, pogodną, w gruncie rzeczy szlachetną twarz (proszę spojrzeć na stare zdjęcia). A Depardieu? Obleśny, otyły dziadyga. Trudno na przykład wyobrazić sobie, że mogłyby lgnąc do niego rzesze kobiet.
Generalnie film poległ. Połowę czasu twórcy poświęcili na gierki salonowe i zakulisowa politykę, za mało uwagi poświęcając tytułowemu bohaterowi, jego skomplikowanej postaci, motywacji działania, zdolnościom prawdziwym bądź też umiejętnym sztuczkom. Zresztą jak tu rzetelnie przedstawić tak nietuzinkową postać w 1godz. 23 min. (wersja rosyjska z 2013r.).

Mimo sympatii do Depardieu muszę przyznać, że Rickman spisał się o niebo lepiej. Dopóki Depardieu trzymał się francuskiej komedii, wszystko było OK. Tutaj po prostu nie pasuje. Wyciągnął z Grigorija całą toporność syberyjskiego wieśniaka, a zabił w nim mistyka.
Nie wierzę, żeby tak toporny facet mógł zafascynować carycę przebywającą w kręgach europejskich. Chłopów na Syberii były tysiące, mistyków było trochę mniej, mistyków na dworze jeszcze mniej.

Obejrzyjcie koniecznie wersję z Rickmanem. Niebo a ziemia. Pod każdym względem. Ja w każdym razie niemal automatycznie sięgnęłam na poprawę nastroju po kadry z Rickmanem
http://m.youtube.com/watch?v=z8euF9Qyj9s