Film według scenariusza Edwarda Redlińskiego, autora m.in. "Konopielki". Bohaterem obrazu jest Bartłomiej, gospodarz, który słynie z tego, że wygłasza wspaniałe mowy pogrzebowe. Cieszy się on we wsi ogromnym autorytetem. Pewnego dnia Bartłomiej stwierdza, że jest już za stary, aby wykonywać swoje obowiązki i rozpoczyna poszukiwania następcy.

Cecylka, Ewka i Kasia chcą przystroić figurkę Matki Boskiej, stojącej na skraju pola. Ewka i Kasia próbują nałożyć wianek na głowę Najświętszej Panienki, ale jeszcze jest za ciasny. Proszą więc Cecylkę, by nazbierała jeszcze kwiatków, to wplotą je jeszcze do wianka. Cecylka biegnie na łąkę, niestety - nie zauważa nadjeżdżającej ciężarówki. Słychać tylko pisk hamujących opon. Za chwilę widać jak kierowca wysiada z ciężarówki, by obejrzeć co się stało, po czym pospiesznie odjeżdża. Jest pogrzeb Cecylki. Swoją mowę wygłasza Bartłomiej - mówca pogrzebowy. Ludzie nie kryją wzruszenia. Po pogrzebie wszyscy rozchodzą się, niektórzy jadą na stypę, na której Bartłomiej wypija toast za niewinną duszyczkę małej Cecylki.
Powoli poznajemy kolejnych bohaterów: 12-letniego Bartka, wnuka Bartłomieja. Bartek jest wrażliwym i mądrym chłopcem, który zadaje swoim bliskim dociekliwe pytania o sens życia, o to, czym jest dusza, miłość - pytania ponadczasowe, na które nikt jeszcze nie dał ostatecznej i wyczerpującej odpowiedzi. Bartek ma nadzieję wyczytać odpowiedź z książki. W bibliotece znajduje "Sens życia" Jamesa D. Wiesmana, nad lekturą którego.... zasypia. Bibliotekarka Sonia budzi chłopca i zaskoczona tytułem, którą wybrał zgadza się ją chłopcu wypożyczyć. W pokoju obok na fotelu śpi Olga (Anna Milewska), matka Soni. Olga jest jasnowidzką, co budzi w Bartku zarówno lęk, jak i szacunek. Olga jest dobrą, mądrą, piękną i dojrzałą kobietą. W przeszłości kochał się w niej Bartłomiej. On też nie był jej wstrętny. Olga wiedziała jednak, że nie mogliby być razem. Powiłaby mu dzieci, z których każde by umarło. Ale tylko ona o tym wie.
Bartek nie potrafi nawiązać kontaktu z rówieśnikami. Jedyną jego przyjaciółką jest... jałówka o imieniu Laura. Kiedyś Bartek wyczytał, że oczy są lustrem duszy, a że Laura ma piękne oczy, chłopiec twierdzi, że musi mieć ona piękną duszę. Chłopiec, pasąc Laurę nad brzegiem rzeki, czyta jej "Sens życia": "Na odwieczne pytanie, czy cuda się zdarzają, odpowiadam tak, jak pewien święty piętnaście wieków temu. Cuda dzieją się nie wbrew naturze, ale wbrew temu, co wiemy o naturze. Świat jest pełen cudów".
Tomasz jest wiejskim listonoszem. Popija i to nawet ostro, ale nigdy w godzinach pracy. Najpierw trzeba rozwieźć ludziom listy - oni przecież na nie czekają. Potem- można robić, co się chce. Tomasz nie dba o warunki w jakich mieszka - jego chałupa jest zarośnięta, brudna, nie odmalowana, ma powybijane szyby w oknach. Tomaszowi to nie przeszkadza. Tomasz nie ma ani dla kogo, ani dla czego się starać. Chociaż chciałby mieć u swego boku Sonię, to nie ma u niej szans na coś więcej niż tylko jednorazową przygodę. Tomaszowi pozostaje więc tylko jedna przyjaciółka- wódka. Żeby zdobyć trochę pieniędzy na kolejne półlitrówki Tomasz próbuje sprzedać swój motocykl, na którym rozwozi listy po wsiach. Klient, z którym się wstępnie umówił chce go jednak oszukać. Ale Tomasz nie jest w ciemię bity. Woła swoich koleżków, by się z oszustem rozprawili. Potem tylko dostaje swoją działkę i zadowolony przerzuca się na rower.
Wśród "koleżków" są Lolek i Marcyś - skłonni i do bitki, i do wypitki. Ale mają jedną dobrą cechę - bardzo kochają swoją matkę, Anielę. Dla niej są gotowi uczynić wszystko. Aniela jest już leciwą kobietą i niedługo przyjdzie jej zejść z ziemskiego padołu. Aniela boi się jednak śmierci, bo Bartłomiej nie chce wygłosić jej "rekomendancji". Nigdy nie wiodła ona żywotu świętej. Sporo ze swoimi synami nakradła - i to nie tylko ludziom, ale i księdzu. Bartłomiej nie chce więc kłamać Bogu, że Aniela to dobra kobieta i należy przyjąć ją w poczet aniołów. Lolek i Marcyś są jednak pewni, że potrafią zmusić Bartłomieja do wygłoszenia "rekomendancji", grożąc mu nawet pożarem. Bartłomiej jest jednak nieprzejednany i stawia warunek: wygłosi "rekomendancję", jeśli Aniela odda wszystko, co nakradła ona i jej synowie.
Nad rzeczkę przyjeżdżają turyści z miasta, rozbijają na brzegu namioty, prowadząc dość hałaśliwe i rozpustne życie. Bartek obserwuje ich z boku, ale wraca do lektury książki. Na polanę, na której pasie Laurę wjeżdżają dżipem miastowi chłopcy. Drwią sobie z Bartka, potem biją go, a na koniec wjeżdżają autem prosto w Laurę. Na szczęście Laura przeżywa, Bartek z dziadkiem opatrują ją -okazuje się, że Laura ma tylko połamane nogi.
Bartłomiej nagle chwyta się za serce, niczym na jawie widzi swoją zmarłą żonę, która woła go do siebie. Bartłomiej mówi, że jeszcze nie czas, jeszcze nie znalazł następcy. Chwilę potem widzimy Bartłomieja w szpitalu. Wyglada i czuje się już lepiej. Odwiedza go syn, Henryk z synową. Henryk chce zarżnąć Laurę - niedługo żona ma imieniny, ale Bartłomiej mu zakazuje. Henryk, ojciec Bartka woła go do domu, by przypilnował kurzej fermy, podczas gdy on ze starszym synem pojadą do miasta na zakupy. Bartek posłusznie wykonuje polecenie ojca. Dopiero po chwili uświadamia sobie, że tak naprawdę oni pojechali zamordować Laurę. Z płaczem biegnie do zagrody dziadka. Niestety, jest juz za późno. Bartek bezsilny i wściekły wylewa na ojca i brata krew Laury, po czym biegnie do domu, pakuje się i ucieka z domu. Do szpitala przyjeżdża też Tomasz. Bartłomiej po raz kolejny namawia go, by został jego następcą. Listonosz nie jest pewien, czy będzie godny tego stanowiska. Bartłomiej nakazuje mu zostawić gorzałkę, a - zapewnie go -wówczas wszystko się zmieni, Tomasz nabierze szacunku do siebie i innych. Od Tomasza Bartłomiej dowiaduje się, że Sonia i Olga sprzedały dom i zamierzają wyprowadzić się ze wsi. O tym, że Bartek uciekł - już wie.
Po powrocie na wieś Tomasz nabiera przekonania, że będzie w stanie zastąpić Bartłomieja. Już nie pije, wziął się za remont domu, układa próbną mowę pogrzebową. Niespodziewanie na wieś wraca Bartłomiej. Żegna się z Olgą, która mówi mu, ze już nigdy się nie zobaczą. Odwiedza też Tomasza i mile zaskoczony jest zmianami, jakie w nim zaszły. Robią próbę: Bartłomiej kładzie się na ławie, udając zmarłego, Tomasz wygłasza mu "rekomendancję". Obydwaj zadowoleni są z efektu.
Aniela z synami oddają, co ukradli. Jadą właśnie do księdza, by oddać mu skradziony niegdyś krucyfiks, kiedy spotykają Bartłomieja. Ten, widząc nawrócenie grzesznicy postanawia wygłosić "rekomendancję" nad jej grobem.
Tomasz jedzie swoim "doręczycielskim" rowerem. Nie zauważa nadjeżdżającego autobusu - wpada prosto pod jego koła. Bartłomiej wygłasza "rekomendancję" nad jego grobem, zadowolony, że Tomasz zdążył się nawrócic. Niestety, on sam wciąż nie ma następcy. Umiera nad grobem Tomasza, tuż wygłoszeniu swojej mowy. Widać, jak między grobami biegnie do niego Bartek, który postanowił wrócić do domu. Niestety, jest już za późno. Bartłomiej umiera. A my nie wiemy, czy Bartek będzie jego następcą i czy w ogóle będzie następca.
Przez chwilę na ekranie widać tylko ciemność, po kilkunastu minutach pojawia się łąka. Pośród łanów stoi Tomasz - ubrany w świeżą, czystą koszulę, wyprasowane spodnie. Czeka na nadchodzącego Bartłomieja, po czym obydwaj szczęśliwi idą do Celu.

Nowy film legendy polskiego kina Witolda Leszczyńskiego. Główny bohater "Requiem" Bartłomiej (F. Pieczka) jest autorytetem we wsi - wygłasza mowy pogrzebowe. Czas jest jednak nieubłagany i Bartłomiej musi zacząć się rozglądać za swoim następcą.

Bohater filmu, Bartłomiej (Franciszek Pieczka) wygłasza mowy pogrzebowe-"rekomendacje", podsumowując życie zmarłych, wypowiadając sentencje, które w pamięci wspólnoty zapadają na pokolenia jak święty, nienaruszalny wyrok. Bartłomiej czuje jednak, że nadchodzi jego koniec na ziemskim padole. Zanim jednak odejdzie, chce znaleźć swojego następcę. Kogoś, kto wygłosiłby "rekomendację" nad jego grobem.

[opis dystrybutora]