Film ukazuje jeden z najważniejszych epizodów w życiu Witolda Gombrowicza jakim był roczny pobyt w Berlinie. Podstawą do rozpoczęcia opowieści są wspomnienia pisarza zawarte w "Dzienniku", poszerzone o refleksje ludzi, z którymi w owym czasie się zetknął. Po 24 latach od opuszczenia Polski, tuż przed wybuchem II wojny światowej, Gombrowicz powraca do Europy. Pierwszym miejscem jego pobytu na starym kontynencie jest Berlin, dokąd przybywa na zaproszenie Fundacji Forda. Jest okres tzw. zimnej wojny. Polska znajduje się za "żelazną kurtyną" pisarz, będąc blisko Polski, czuł, że coraz bardziej oddala się od niej, że nigdy już do niej nie będzie mu dane powrócić.