Historia ta mogłaby przejść przez główne strony gazet jako wiadomość dnia. Zresztą fragment opisanych tu zdarzeń został zaczerpnięty z takiej właśnie sensacyjnej wiadomości. Jednak nie jest to rekonstrukcja zdarzeń znanych z rzeczywistości i z czystym sumieniem możemy umieścić przed filmem formułkę: „Wszelkie podobieństwa do osób i zdarzeń są całkowicie przypadkowe”. Jest to dramat, a ściślej tragedia ludzi pragnących wyrwać się ze społecznego niebytu. Ludzi skazanych na sprzedajność, podłość, przemoc, gwałt, na wyzbycie się wszelkich szlachetnych atrybutów człowieczeństwa. A mimo to godnych szacunku, a przynajmniej współczucia. Ludzi ciepłych i zdolnych do pozytywnych uczuć, nawet miłości. Czasami bardziej ludzkich od tych, którym niejako z definicji powinna towarzyszyć szlachetność. To wyrazisty obraz współczesności. Jednak opowiedziany jak przypowieść. Żeby, mimo brutalnej prawdy o życiu, odwołuje się częściej do wyobraźni niż dosłownego oglądu. Ten styl opowiadania z pewnością podkreśli „śpiewający narrator” (Kazik), który śpiewając kolejne utwory będzie wprowadzał nas w fabułę, przedstawiał poszczególnych bohaterów, wreszcie komentował akcję i stawiał pytania do przemyślenia. Leszek Wosiewicz scenarzysta i reżyser
O FILMIE ROZDROŻE CAFE
„Film o ludziach, którzy szukają swego miejsca w pojebanym świecie” Kazik Staszewski Rozdroże Cafe, to współczesna opowieść o zagubionych młodych ludziach, którzy próbują odnaleźć się w otaczającej rzeczywistości, poszukując swojego miejsca i lepszego życia. Narrator filmu – Kazik poprzez muzykę dodatkowo podkreśla współczesną wizję świata w którym brakuje ideałów, a większość ludzi żyje w poczuciu beznadziejności dnia codziennego. Film jest lustrzanym odbiciem zagubienia, poszukiwań i tęsknoty za lepszym jutrem dla młodych ludzi. Bohaterem filmu jest Grześ, chłopak z małego miasteczka, który wychował się bez ojca, w cieniu despotycznej Matki. Młodsza siostra Dusia była dla niego zawsze wzorem urody i wszelkich cnót, istotą która powinna otrzymać od życia to co najlepsze. O najmłodszym bracie, upośledzonym psychicznie Bronku zawsze starał się zapomnieć, chociaż to on nauczył go czułości i opiekuńczości. Brak ojca w dzieciństwie wytworzył w nim przekonanie, że od niego zależy los rodziny i że to on w przyszłości powinien zapewnić jej dobrobyt i bezpieczeństwo. Niestety życie nie stworzyło mu zbyt wielu możliwości do spełnienia tych marzeń. Po maturze, w poszukiwaniu lepszego życia, przyjeżdża do Warszawy. Jego najbliższymi przyjaciółmi stają się trzynastoletnia prostytutka Lusia, oraz Gerard, ochroniarz z banku. Drobne kradzieże, wymuszenia, włamania, prostytucja, narkotyki, to według nich najprostszy sposób na zarabianie i jako takie życie. Grześ coraz częściej wysłuchuje od Matki niekończących się pretensji o niezaradność i egoizm. Nie może też pogodzić się z myślą, że jego ukochana siostra wyjdzie za mąż dla pieniędzy, za starego Senatora. To powoduje, że jest w stanie podjąć ryzyko akcji mogącej w jednej chwili przynieść mu pieniądze. Okazja trafia się jak na zamówienie, kiedy Gerard zwierza się, że w najbliższym dniu bankowy sejf będzie pełen. Robota łatwa, jak wyjęcie pieniędzy z bankomatu. Potrzebna będzie tylko pomoc Grzesia i jego kumpli. Napad okazuje się pułapką. Grześ z kolegami zostaje aresztowany. Przeżycia powodują, że nasz bohater zmienia się. Przyznaje się do zaplanowania napadu i do dokonania morderstwa. Kryje swoich kumpli i bierze całą winę na siebie. Traci swą dotychczasową gwałtowność i niecierpliwość, staje się bardziej wyrozumiały wobec bliskich. Przemiana wewnętrzna Grzesia budzi jednocześnie współczucie i podziw. Zmienia się także jego Matka. Rezygnuje z małostkowych pragnień, co do syna i córki. Nie wierzy, że jej syn mógł dokonać tej zbrodni. Jej wiara oraz przekonanie o niewinności syna są tak silne, że budzą szacunek w otoczeniu i powodują, że Grześ nie jest już traktowany, jak bezwzględny morderca, lecz ktoś cierpiący ponad miarę. Ktoś, kto wziął na swoje barki cudze winy z nadzieją na to, że świat może być lepszy.
Kazikowi się wierzy – z Leszkiem Wosiewiczem o filmie „Rozdroże Cafe” rozmawia Katarzyna Taras
Katarzyna Taras – Bardzo zdziwił mnie fakt, że robi Pan film tak mocno i tematycznie i formalnie zakorzeniony we współczesności. Pana wcześniejsze realizacje kojarzą mi się z analizowaniem przeszłości, badaniem tego, jak wpływa na zwykłego, przeciętnego człowieka; z bohaterami, którzy muszą zmierzyć się z wielką historią, z polityką. Tak było w „Przypadku Hermanna Palacza”, „Kornblumenblau”, „Cyndze”, „Przeprowadzkach”, „Kronikach domowych”, no i w pierwszym filmie o stanie wojennym realizowanym jeszcze podczas stanu wojennego – „Wigilii’81”. Leszek Wosiewicz – Parokrotnie zbliżałem się do filmu bardzo bliskiego współczesności. Tak było na przykład z „Wigilią’ 81”. Ale natychmiast okazywało się, że współczesność to historia. Czyli to coś, co zdarzyło się już, wypełniło, i ma swój wymiar historyczny. Podobnie było z niezrealizowanymi pomysłami. O „Solidarności”… Mam scenariusz… To znów opowieść jak z „zamierzchłych” czasów, choć była opisywana dokładnie w czasach, których dotyczyła. Dziwne, ale dopiero niedawno zdałem sobie sprawę, że każdy film fabularny to film historyczny, czyli opowieść o tym, co było, co już zdążyło się spełnić. Nic więc dziwnego, że teraz mam poczucie, że znowu robię film historyczny, choć współczesny, osadzony bardzo blisko naszych aktualnych doświadczeń. Bo kiedy, na przykład, robiłem „Przypadek Hermana Palacza”, a więc tkwiłem głęboko w historii i próbowałem zrozumieć ludzi i diabła z przeszłości, czyli Hitlera, to też, paradoksalnie, miałem poczucie, że robię film o ludziach mi współczesnych, o ludziach dotkniętych tą samą chorobą. Przy innych filmach też tak mam. Historia i współczesność to jedność. To ten sam problem. Problem człowieka, który nie potrafi poradzić sobie ze sobą i światem. K.T. – A czy Rozdroże to aktualna historia, odnosząca się do tego, co tu i terasz? L.W. –Impulsem do decyzji, żeby zrobić ten film był napad na oddział Kredyt Banku. Pomyślałem o tym dokładnie 2 lutego 2002 roku. Że teraz mógłbym zrobić tę swoją, od lat obmyślaną, współczesną „Zbrodnię i karę”. K.T. – Wraca Pan do Dostojewskiego. Wcześniej była przecież „Dunia” dla Teatru TV, „Zbrodnia i kara” opowiedziana z perspektywy siostry Raskolnikowa. L.W. – Dość dokładnie zdokumentowałem to, co zdarzyło się w Kredyt Banku. Okazało się, że ludzie, którzy tego napadu dokonali byli bardzo prymitywni, a tacy mnie nie interesowali. Dla mnie punktem wyjścia dla filmu „Rozdroże Cafe” była chęć przyjrzenia się młodemu człowiekowi, który jest „normalny”, jakoś świadomy tego, co robi i co chce osiągnąć. W obronie swojej godności ludzkiej, swemu przekonaniu, że nie jest gorszy od reszty społeczeństwa. Na drodze do jego sukcesu odciska piętno bieda, nędza moralna, ale i zakazana miłość, marzenie o „potędze”. A zatem wykorzystuję moją wiedzę o tym konkretnym zdarzeniu, ale wracam do swojego bohatera, jakoś już skojarzonego z bohaterami Dostojewskiego. I takie myślenie doprowadziło mnie do „Rozdroża”, czyli do filmu o tym, że bohaterowie szukają wokół sobie człowieczeństwa, na ich miarę człowieczeństwa, bo przecież są ludźmi i w zgodzie z własnym sumieniem usiłują osiągnąć dobro – dobro też rozumiane z ich punktu widzenia, ale czy maja jakiś inny odnośnik. Oczywiście łamią na tej drodze normy społecznego współżycia, odrzucają świętoszkowatą, w ich mniemaniu, moralność, ale ich intencje są „czyste”. Chcą odebrać społeczeństwu to, co społeczeństwo zabrało im. Uważają, że mają do tego prawo. To postawa rewolucyjna, może zbliżona do rewolty, ale oni nie widzą innego wyjścia w obronie siebie, szacunku do siebie, poczucia pełnej wartości. I nagle, tylko dlatego, że ci młodzi ludzie, działają z pełną szczerością i przekonaniem o wartości swoich praw, łamiąc normy obowiązujące w społeczeństwie jakoś zapoczątkowują proces oczyszczenia. Od zbrodni, której dokonali wszystko w ich dzielnicy zaczyna obracać się na lepsze. Paradoks oczywiście. Ale tak jest. Wstrząs jaki towarzysze ich zbrodni jest wstrząsem oczyszczającym. Oni sami robią wszystko, żeby odkupić swoje winy. Oni wszyscy wiedzą, że naruszyli równowagą kłamstwa, nieautentyczności, fałszywych świętych i fałszywych proroków. Już nic po tej zbrodni „nie może być takie samo”. Odkupienie jest koniecznością. K.T – A czy jakoś ma się do takiego widzenia młodego człowieka Pana praca pedagoga, wykłada Pan przecież reżyserię w szkole katowickiej? L.W. – Stale przebywam z młodymi ludźmi. Zajmowanie się ich losami, ich karierą, czyni mnie trochę ich kumplem, tatą, szefem, kimś, kto może im pomóc. Facetem, który odpowiada na trudne pytania i chce na nie odpowiedzieć (co nie jest dość powszechne u wykładowców). Oczywiście, to moja praca pedagogiczna złożyła się na takie myślenie i widzenie mojego partnera w sztuce, tutaj młodego człowieka-artystę. K.T. – A forma filmu? Bardzo trudno jest mi rozmawiać o filmie, którego nie widziałam. Kojarzę Pana kino z kaligrafią, pietyzmem, bardzo dopracowaną estetyką. Jak zatem opowie Pan o dzisiejszym rozwichrzeniu? L.W. – Zaskoczyła mnie Pani z ta kaligrafią. Na terenie sztuki filmowej jestem najczystszym typem intuicjonisty. Już bardziej spostrzegam siebie jako anarchistę wobec skostniałych schematów jakie zastaję w sztuce i swoistym, zapewne na moją skalę, kodyfikatorem. Często mówię : Tak nie wolno! A tak Trzeba!… Oczywiście przy założeniu, że żaden w sztuce chwyt nie jest zabroniony, pod warunkiem, że służy temu, co dobre w sztuce. Dobre w sensie warsztatowym i zarazem w sensie ludzkim. Każda scena w „Rozdrożu” została dokładnie zbadana pod tym względem. Żadnych zbanalizowanych schematów, i zawsze konfrontacja miedzy tym, co bohater powinien zrobić, a tym ku czemu popycha go przeznaczenie, zbieg okoliczności, ludzka bezradność wobec życia. A poza tym „Rozdroże” to film muzyczny. Podobnie jak „Kornblumenblau”, „Przypadek Hermana Palacze” itd. Rytmy muzyczne w narracji filmowej są dla mnie najbardziej porządkujące. A Kazik? Kazik to najwspanialszy artysta i człowiek, który mógł w tym projekcie uczestniczyć. Jestem mu dozgonnie wdzięczny, że zgodził się na udział w filmie. K.T. – No, właśnie. Pana ostatnia realizacja dokumentalna – „Miłość w czasach Big Brothera”, dowodzi Pana skłonności do eksperymentu, podobnie jak fakt, że jury, którego był Pan przewodniczącym, nagrodziło bardzo eksperymentalny, prawie anarchistyczny, punkowy film Piotra Szczepańskiego „Generacja C.K.O.D”. Może „Rozdroże” będzie takim pomostem między operą a eksperymentem? L.W. – Co do „Miłości…” to mając do czynienia z ludźmi, którzy kiedyś się kochali, a potem znienawidzili, zabawiłem się w terapeutę. Ustawiłem im w jakimś sensie życie. Nie tylko to filmowe. Pokazałem, że dzisiejszy młody człowiek, zafascynowany mediami, już nie przezywa, ale jest przeżywany! A co do jury, to przewodniczący nie daje nagród, tylko pilnuje, żeby było sprawiedliwie. Na zeszłorocznym krakowskim festiwalu nie było żadnego filmu, za który chciałbym umierać. Postanowiłem zatem dbać o proporcje. Nie spodobały mi się filmy udające, ze nie ma w nich manipulacji, bo ta manipulacja była w nich aż nazbyt widoczna! Film Szczepańskiego dotknął materii ludzi, którzy są gotowi stać się diabłami, po to, aby osiągnąć sukces. Ujęła mnie siła z jaką udało się to ujawnić. Szczepański zachował się bardzo uczciwie. Poszedł w nieznane. I wrócił z czymś ciekawym. K.T. – A takiego estetę jak Pan, kaligrafa (będę się przy tym upierać), nie zraziła ta niechlujna, brudna forma? L.W. – Ten brud był częścią filmu. Coś znaczył. K.T. – Czyli o dzisiejszej rzeczywistości należy opowiadać w stylu między operą a punkiem? Obie stylistyki łączy fakt, że są rozjątrzone. L.W. – Właśnie taki film robię. Pomiędzy. Między rozszarpaną rzeczywistością i sztywną formą. Masę ujęć robiliśmy brudną kamerą, bez przygotowania. Nie ma tu ortodoksyjnych reguł. Ale wiele chwytów wykorzystałem do maksimum. W tym filmie często operuję detalami. Bez przejść. Bywa, że jestem stylistycznym anarchistą, ale zamykam tę anarchię w bardzo rygorystycznej formie. K.T. – A dlaczego zdecydował się Pan na współpracę z Andrzejem Ramlauem? Operator z takim dorobkiem od razu zgodził się na taką anarchię? L.W. – Z Andrzejem dobrze znamy się ze szkoły filmowej. On uczy operatorów, ja reżyserów. Gdzieś w naszych rozmowach o tym, co wolno, a czego nie wolno w kinie spotkaliśmy się w odpowiednim momencie. Wiedziałem, że się dogadamy i stąd moja decyzja. K.T. – „Rozdroże Cafe” powstało na taśmie filmowej? L.W. – Tak. Andrzej Ramlau zrobił bardzo dobre zdjęcia, akurat takie, o jakie mi chodziło. K.T. - A kto szwenkował? L.W. – Paweł Flis. K.T. – Bardzo zdolny facet! Kiedy czytałam autorską eksplikację „Rozdroża”, zainteresowało mnie określenie, ze film będzie powstałam w procesie dynamicznym. Chodziło o improwizację? L.W. – Tak. Nie chciałem story - boardów. Nie chciałem dogmatycznych ustaleń. Poza tym chciałem być blisko „natury”. I w zdjęciach i w scenografii. I w grze aktora. Chciałem, żeby film był świeży, z wyraźną fakturą. K.T. – I stąd młoda, nieopatrzona obsada? L.W. – Chciałem uniknąć serialowej maniery. Zależało mi na świeżości. Szczerości. Jest tylko jeden chłopak z serialu – Marcin Bosak. K.T. – Ale on ma charyzmę! L.W. – I nie kłamie! Gra księdza. K.T. – Dość perwersyjny pomysł: Bosak księdzem. L.W. – Przekonał mnie swoja grą w „Scenach z powstania”. K.T. – Doskonale wypadł jako jeden z pacyfikujących powstanie Ukraińców! A skąd Kazik i dlaczego Kazik? L.W. – Bo chciałem mieć śpiewającego narratora. Kogoś, kto inteligentnie komentuje rzeczywistość. K.T. – Jak Bob Dylan u Peckinpaha. L.W. Ale tam Dylan kogoś gra, a u mnie Kazik to Kazik. Śpiewa, komentuje, wymyśla. Jest szczery, czasami bluźnierczy, ale zawsze z naddatkiem moralnym. K.T. – Dodatkowy powód to pewnie Pana sentyment dla lat osiemdziesiątych? L.W.- Oczywiście, wtedy dojrzewałem artystycznie. K.T. – I Kazikowi się wierzy. L.W. – Kazikowi się wierzy. „Rzeczpospolita”
Leszek Wosiewicz
Reżyser, scenarzysta, producent (Z prezentacji dokonanej przez Przewodniczącego Towarzystwa Miłośników Ziemi Radomyskiej Jana Ziobronia wygłoszonej z okazji nadania Leszkowi Wosiewiczowi tytułu honorowego obywatel miasta Radomyśl Wielki) Kiedy był małym chłopcem zapisywał codzienne spostrzeżenia w notatniku zatytułowanym „Kroniki domowe”. Zawsze lubił czytać książki. Od dziecka interesował się także teatrem. Duża w tym zasługa matki, polonistki, która prowadziła amatorski, szkolny zespół teatralny. Ojciec Leszka pomagał przy tworzeniu scenografii do przedstawień. Wosiewicz studiował na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. W 1975 roku ukończył psychologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Studiował na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Pod opieką reżysera i wykładowcy Andrzeja Brzozowskiego nakręcił etiudy dokumentalne „Miejsce” (1976) (Złoty Medal na MFF Szkół Artystycznych we Frankfurcie) i „Non Omnis” (1977), a reżyser Henryk Kluba doradzał mu podczas realizacji filmu krótkometrażowego „Ucieczka”. Wosiewicz zrealizował reportaż z prób amatorskiej orkiestry podwórkowej pt. „Korowód z morałem” (1978). W 1979 roku nakręcił inscenizowany dokument „Być ptakiem”, którego bohaterem jest rzeźbiarz ludowy Jan Wnęk. Wosiewicz ukończył PWSFTviT w 1979 roku. Trzy lata później zrealizował bardzo dobrze oceniony film dyplomowy pt. „Ptak”. „Przypadek Hermana palacza” (1986) to opowieść o zmarłym w Polsce w 1980 r. człowieku, który palił w piecach w Kwaterze Głównej Adolfa Hitlera. Wosiewicz otrzymał za ten film Nagrodę Główną oraz Wyróżnienie Jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen, nagrodę za scenariusz na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie, Nagrodę Szefa Kinematografii w dziedzinie filmu dokumentalnego oraz II Nagrodę w Kategorii Filmu Krótkiego na festiwalu Młode Kino Polskie w Gdańsku. W 2002 roku nakręcił obraz o ludziach z wadą słuchu pt. „Przełamując ciszę”, za który został uhonorowany Nagrodą specjalną im. Aleksandra Kamińskiego na Festiwalu Mediów „Człowiek w Zagrożeniu” w Łodzi oraz Dyplomem Honorowym za „wzruszający obraz poszukiwania kontaktu ze światem” na OFFK w Krakowie. „Miłość w cieniu Big Brothera” (2003) to dokument ukazujący mechanizmy zachowań ludzi przez kamerą w programach z gatunku realisty show. Wosiewicz jest współautorem scenariusza do reportażu Krzysztofa Krauze pt. „Jest” (1984). Napisał scenariusz do dwóch odcinków serialu dokumentalnego „Dekalog – Polska 93” („Rodzina” i „Nie zabijaj”, 1993). Sprawował nadzór producencki nad filmem dokumentalnym o gangsterze pt. „Dziad domniemany” (2001) Tomasza Lengrena. Wyreżyserował i napisał scenariusz do wielu spektakli telewizyjnych. W 1992 r. zrealizował „Dunię” wg „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego, z Joanną Trzepiecińską i Grzegorzem Damięckim. Trzy lata później nakręcił „Don Juana” wg Moliera, z Andrzejem Sewerynem i Grażyną Szapołowską. W 1996 roku zrealizował dwa spektakle, do których muzykę napisał Wojciech Waglewski. Były to „Listy do Sary” wg Pauli D’Arcy i „Rap-łap-baja”. Komedia historyczna „Cesarska miłość” (1998) to autorskie przedstawienie Wosiewicza. Wystąpili w nim Daniel Olbrychski jako Stanisław August Poniatowski i Anna Seniuk w roli carycy Katarzyny Wielkiej. W 2000 roku Wosiewicz wyreżyserował spektakl „Moja córka, moja miłość” wg Jean-Claude’a Sussfelda. W tym samym roku zajął się realizacją spektaklu „Kuszenie cichej Weroniki” Roberta Musila w reżyserii Krystiana Lupy. Był producentem wykonawczym i sprawował opiekę artystyczną nad eksperymentalnym widowiskiem telewizyjnym pt. „Sceny z Powstania Warszawskiego” (2004) zrealizowanym przez absolwentów Wydziału Reżyserii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach: Macieja Górskiego, Bartka Konopkę, Kingę Lewińską, Agnieszkę Smoczyńską i Natalię Surmiak. Współpracował z Lechem J. Majewskim i Krzysztofem Sowińskim przy dramacie obyczajowym „Zapowiedź ciszy” (1978). Jako reżyser i scenarzysta debiutował filmem „Smak wody” (1980). Ten fabularny obraz przedstawiający osamotnioną kobietę w średnim wieku (Magda Teresa Wójcik) jest filmem dyplomowym Wosiewicza. Zrealizowany w 1982 roku obraz „Wigilia ‘81” miał premierę dopiero w 1988 r. na XIII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Obraz z kronikarską dokładnością przedstawia wydarzenia związane z wprowadzeniem stanu wojennego. W 1982 r. Wosiewicz napisał scenariusz filmu o Cyprianie Kamilu Norwidzie pt. „Dom świętego Kazimierza” (1983), który wyreżyserował Ignacy Gogolewski. Wosiewicz zrealizował kolejny film w roku 1988. Scenariusz „Kornenblumenblau” powstał na podstawie książki Kazimierza Tymińskiego pt. „Ukoić sen”. Akcja filmu toczy się w obozie koncentracyjnym. Wosiewicz został za ten film uhonorowany Nagrodą im. Andrzeja Munka przyznawaną przez PWSFTviT. Otrzymał także nagrodę za reżyserię na FPFF w Gdyni, Srebrne Grono podczas Lubuskiego Lata Filmowego w Łagowie, nagrodę za kinowy debiut reżyserski na Koszalińskich Spotkaniach Filmowych „Młodzi i Film”, nagrodę wojewody gdańskiego oraz Nagrodę Przewodniczącego Komitetu Kinematografii. Wosiewicz napisał scenariusz i wyreżyserował obraz pt. „Cynga” opowiadający historię młodego, wychowanego według tradycyjnych, polskich wartości chłopaka, który próbuje przystosować się do życia w łagrze. Tytułowa cynga to nazwa syberyjskiego szkorbutu, któremu towarzyszą zaburzenia osobowości chorego. „Kroniki domowe” (1997) otrzymały nagrodę dziennikarzy na FPFF w Gdyni oraz Złotą Taśmę, nagrodę przyznawaną przez Koło Piśmiennictwa SFP. Autorem muzyki do filmu jest Wojciech Waglewski. Wosiewicz został uhonorowany nagrodą Polskiej Federacji DKF „Don Kichot” przyznaną w ramach XXII FPFF w Gdyni. Zdjęcia, których autorem jest Paweł Edelman, zostały docenione na Międzynarodowym Festiwalu Autorów Obrazu „Camerimage” w Łodzi oraz na FPFF w Gdyni. W latach 2000-2001 Wosiewicz zajmował się realizacją serialu „Przeprowadzki”. Był reżyserem pierwszych ośmiu odcinków serialu „Klinika samotnych serc” (2005). W 2005 roku wyprodukował i zrealizował na podstawie własnego scenariusza film pt. „Rozdroże Cafe”. Wosiewicz jest jednym ze współzałożycieli Studia Filmowego im. Karola Irzykowskiego. Studio założone w 1981 r. zajmuje się głównie debiutami i debiutantami. W 1990 roku Wosiewicz został wybrany na wiceprezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Reżyser pracuje jako wykładowca na Wydziale Reżyserii Telewizyjno-Filmowej Uniwersytetu Śląskiego. W 1998 roku, podczas Lata Filmów w Kazimierzu Dolnym, został uhonorowany „Złotą Koroną” za konsekwentną wizję filmu autorskiego. Filmografia – film fabularny 1980 SMAK WODY Reżyseria, Scenariusz, Dialogi, 1982 WIGILIA '81 Reżyseria, Scenariusz, 1983 DOM ŚWIĘTEGO KAZIMIERZA Scenariusz, 1988 KORNBLUMENBLAU Reżyseria, Scenariusz, 1991 CYNGA Reżyseria, Scenariusz, Dialogi, 1997 KRONIKI DOMOWE Reżyseria, Scenariusz, Montaż, 2000-2001 PRZEPROWADZKI Reżyseria, 2005 KLINIKA SAMOTNYCH SERC Reżyseria (odcinki: 1-8), 2005 ROZDROŻE CAFE Reżyseria, Scenariusz, Montaż, Producent wykonawczy, Producent (Odysey Films), Nagrody filmowe: 1988 KORNBLUMENBLAU Nagroda im. Andrzeja Munka (przyznawana przez PWSFTviT) 1989 KORNBLUMENBLAU Koszalin (KSF "Młodzi i Film") nagroda za debiut reżyserski za debiut kinowy 1989 KORNBLUMENBLAU Łagów (LLF) Srebrne Grono 1989 KORNBLUMENBLAU Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF) nagroda wojewody gdańskiego 1989 KORNBLUMENBLAU Nagroda Przewodniczącego Komitetu Kinematografii 1990 KORNBLUMENBLAU Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF) nagroda za reżyserię 1990 KORNBLUMENBLAU Oficjalna Polska Nominacja do Oskara 1997 KRONIKI DOMOWE Don Kichot (Nagroda PF DKF) przyznana w ramach XXII FPFF w Gdyni 1997 KRONIKI DOMOWE Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF) nagroda dziennikarz dla najlepszego filmu, wyróżnienie Kin Studyjnych 1999 KRONIKI DOMOWE Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: Najlepszy film, najlepszy scenariusz; za rok 1998 1999 KRONIKI DOMOWE Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza reżyseria; za rok 1998 1999 KRONIKI DOMOWE „Złota Taśma” nagroda Koła Piśmiennictwa SFP dla najlepszego polskiego filmu na polskich ekranach w roku 1998 Filmografia – film dokumentalny 1978 KOROWÓD Z MORAŁEM Reżyseria, Scenariusz, 1979 BYĆ PTAKIEM Reżyseria, Scenariusz, 1984 JEST Scenariusz, 1986 PRZYPADEK HERMANA PALACZA Reżyseria, Scenariusz, 1993 RODZINA (Wosiewicz Leszek), NIE CUDZOŁÓŻ, NIE KRADNIJ . . ., NIE MÓW FAŁSZYWEGO ŚWIADECTWA, ZAWIŚĆ w DEKALOG - POLSKA 93 Realizacja, Scenariusz, 1993 NIE ZABIJAJ w DEKALOG - POLSKA 93 Reżyseria, Scenariusz, 2001 DZIAD DOMNIEMANY Nadzór producencki, 2002 PRZEŁAMUJĄC CISZĘ Reżyseria, Scenariusz, 2003 MIŁOŚĆ W CIENIU BIG BROTHERA Reżyseria, Scenariusz, Montaż, Nagrody filmowe: 1986 PRZYPADEK HERMANA PALACZA Kraków (OFFK) Nagroda za scenariusz 1986 PRZYPADEK HERMANA PALACZA Nagroda Szefa Kinematografii w dziedzinie filmu dokumentalnego 1987 PRZYPADEK HERMANA PALACZA Oberhausen (MFFK) Pierwsza Główna Nagroda 1987 PRZYPADEK HERMANA PALACZA Oberhausen (MFFK) Wyróżnienie Jury Ekumenicznego, Nagroda Ministra Kultury Nadrenii Westwalii 1988 PRZYPADEK HERMANA PALACZA Oficjalna Polska Nominacja do Oskara 1988 PRZYPADEK HERMANA PALACZA Gdańsk (Młode Kino Polskie) II Nagroda w Kategorii Filmu Krótkiego 2002 PRZEŁAMUJĄC CISZĘ Łódź (Festiwal Mediów "Człowiek w Zagrożeniu") Nagroda specjalna im.Aleksandra Kamińskiego 2003 PRZEŁAMUJĄC CISZĘ Kraków (OFFK) Dyplom Honorowy za wzruszający obraz poszukiwania kontaktu ze światem 2003 PRZEŁAMUJĄC CISZĘ Udział w INPUT 2002 w Danii 2003 PRZEŁAMUJĄC CISZĘ Nagroda dla Najlepszego Filmu Krótkometrażowego na Międzynarodowym festiwalu Filmowym w Ismailii (Egipt) Teatr TV 1992 DUNIA Scenariusz, Reżyseria, 1995 DON JUAN Scenariusz, Reżyseria, (Wyróżnienie Pierścienie Swinarskiego na „Interpretacjach” Katowice 1998) 1996 LISTY DO SARY Scenariusz, Reżyseria, 1996 RAP-ŁAP-BAJA Scenariusz, Reżyseria, 1998 CESARSKA MIŁOŚĆ Scenariusz, Reżyseria, 2000 KUSZENIE CICHEJ WERONIKI Realizacja telewizyjna, 2000 MOJA CÓRKA, MOJA MIŁOŚĆ Scenariusz, Reżyseria, 2004 SCENY Z POWSTANIA... Opieka artystyczna, Producent wykonawczy (Odysey Films)
Robert Olech – Grześ
1981 - Data urodzenia 2004 - Wykształcenie - rok ukończenia studiów (PWST we Wrocławiu) Filmografia 2004 OKULARNIK (1) w KRYMINALNI Obsada aktorska (Andrzej Wraciak), 2004 238, 242 w M JAK MIŁOŚĆ Obsada aktorska (żołnierz), 2004 OSIEMNAŚCIE Obsada aktorska, 2005 ROZDROŻE CAFE Obsada aktorska,
Maria Pakulnis – Matka
1956. 07. 02 - Data urodzenia (Giżycko) 1980 - Wykształcenie - rok ukończenia studiów (PWST w Warszawie) 1998 - (podczas III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnęła dłoń na Promenadzie Gwiazd) Aktorka. W 1976 ukończyła w rodzinnym mieście Liceum Pielęgniarskie. Występowała w awangardowym Teatrze Dramatycznym w Słupsku (1980/81). Od roku 1981 związana z teatrami warszawskimi: Współczesnym (1981-87) i Dramatycznym (1987). Obecnie aktorka Teatru Ateneum w Warszawie (od 1989). Filmografia 1978 BIAŁY MAZUR Obsada aktorska, 1980 WARKOCZE NASZYCH DZIEWCZĄT BĘDĄ BIAŁE (3) w DOM (1980 - 2000; serial tv) Obsada aktorska (kochanka Wrotka), 1982 DOLINA ISSY Obsada aktorska (Barbarka, służąca Romualda), 1984 BEZ KOŃCA (1984) Obsada aktorska (Joanna Stach, żona Dariusza), 1985 JEZIORO BODEŃSKIE Obsada aktorska (Renee Bleist), 1986 KURS NA LEWO Obsada aktorska (samotna kobieta), 1986 NIEPROSZONY GOŚĆ Obsada aktorska, 1986 1 w TULIPAN Obsada aktorska (prostytutka "Tina"), 1986 WERYFIKACJA Obsada aktorska (Kaśka, dziennikarka "Tygodnika"), 1986 ZYGFRYD Obsada aktorska (Maria, żona Walda), 1987 PAY OFF Obsada aktorska, 1987 4 w RZEKA KŁAMSTWA Obsada aktorska (Róża), 1987 ZABIJ MNIE GLINO Obsada aktorska (Teresa, żona Popczyka), 1988 DEKALOG, TRZY w DEKALOG Obsada aktorska (Ewa, była kochanka Janusza), 1988 OBYWATEL PISZCZYK Obsada aktorska (Renata), 1988 OSZOŁOMIENIE Obsada aktorska (Jadwiga Czerkańska, żona Władysława), 1988 SCHODAMI W GÓRĘ SCHODAMI W DÓŁ Obsada aktorska (Agnieszka Lilipowska), 1988 SERENITE Obsada aktorska, 1989 DZIEŃ DOBRY I DO WIDZENIA Obsada aktorska, 1989 KONSUL Obsada aktorska (Anka, kochanka Wiśniaka), 1990 POŻEGNANIE JESIENI Obsada aktorska (Bertz Hela), 1993 PAJĘCZARKI Obsada aktorska (Magda Wiśniewska, siostra Ewy), 1994-1995 FITNESS CLUB Obsada aktorska (Agata Książek, klientka fitness clubu), 1995 DEBORAH Obsada aktorska (Anna Wawrowska, żona Marka), 1995 DOCTEUR SEMMELWEIS Obsada aktorska (baronowa Olga von Melck, żona Kleina), 1995 6 w EKSTRADYCJA Obsada aktorska (Nadieżda Tumska), 1996 EKSTRADYCJA 2 Obsada aktorska (Nadieżda Tumska), 1999 OSTATNIA MISJA Obsada aktorska (doktor Sawicka, była współpracowniczka SB "Renata"), 2000 KANAPA DOKTORA REUTTA (4) w PRZEPROWADZKI Obsada aktorska (Heidi Reutt, żona doktora), 2001-2002 MARZENIA DO SPEŁNIENIA Obsada aktorska (Jowita Winter-Lisowska, matka Magdy), 2002 ROSA w PSIE SERCE Obsada aktorska (Małgorzata Maliszewska), 2002 BELLA w PSIE SERCE Obsada aktorska (Maja Sławoń), 2002 PAUZA w PSIE SERCE Obsada aktorska (Hanna), 2002 FIODOR w PSIE SERCE Obsada aktorska (Irena), 2002 MARS w PSIE SERCE Obsada aktorska (Ewa), 2002 TAMINO w PSIE SERCE Obsada aktorska (śpiewaczka Helena), 2002 PLATON w PSIE SERCE Obsada aktorska (Marta), 2002 OSKAR w PSIE SERCE Obsada aktorska (dziennikarka Edyta), 2003 FIDEL w PSIE SERCE Obsada aktorska (Ewa Mróz), 2003 UBU KRÓL Obsada aktorska (ambasador Niemiec), 2004 DUBLERZY Obsada aktorska (Braun), 2004 KOREKTA (10) w PENSJONAT POD RÓŻĄ Obsada aktorska (Anna Kwapisz, wdowa po Bronisławie), 2004-2005 PIERWSZA MIŁOŚĆ (2004 - 2005; serial tv) Obsada aktorska (Aneta Wróbel-Pałkowska, matka Andrzeja, samozwańczego narzeczonego Marysi Radosz), 2005 LEKARZ DRZEW Obsada aktorska (Ona), 2005 ROZDROŻE CAFE Obsada aktorska,
Jacek Rozenek – Matys
1969 - Data urodzenia 1995 - Wykształcenie - rok ukończenia studiów (PWST w Warszawie) Aktor Teatru Współczesnego w Warszawie. Filmografia 1994 SZCZUR Obsada aktorska (funkcjonariusz UOP; nie występuje w czołówce), 1995 2 w EKSTRADYCJA Obsada aktorska, 1997-2005 KLAN Obsada aktorska (Rafał Kozień, szef Agencji Reklamowej "JBD", przyjaciel Agnieszki Lubicz z czasów pracy w Agencji Reklamowej "Senter Polska"), 1998 8 w EKSTRADYCJA 3 Obsada aktorska (policjant pilnujący Halskiego w szpitalu; nie występuje w czołówce), 1999 ALINA I BLONDYNA (38) w MIODOWE LATA Obsada aktorska (Jacek), 2000 PÓŁ SERIO Obsada aktorska (reżyser Marek), 2002 CHOPIN. PRAGNIENIE MIŁOŚCI Obsada aktorska (Felicien Mallefille, kochanek George Sand), 2002-2005 SAMO ŻYCIE Obsada aktorska (Marek Szafrański, zastępca redaktora naczelnego gazety "Samo Życie"), 2003 SERIA II w KASIA I TOMEK Obsada aktorska (kelner; tylko głos; odcinek 30), 2004 ŚMIERĆ ZA ŚMIERĆ (8) w KRYMINALNI Obsada aktorska (Mariusz Chłopicki, chłopak Anny Szennert), 2004 BEZDOMNY PROFESOR (203), MARZENIE KRZYSIA (204), FATALNE UKŁUCIE (205) w NA DOBRE I NA ZŁE Obsada aktorska (Jan Grzywacz, ojciec Ewy), 2005 2 w KLINIKA SAMOTNYCH SERC Obsada aktorska (Ksawery Szulc, klient biura matrymonialnego "Serenada"), 2005 POZNAM PANIĄ... (206) w NA DOBRE I NA ZŁE Obsada aktorska (Jan Grzywacz, ojciec Ewy), 2005 USZY. CZĘŚĆ 1 (56), USZY. CZĘŚĆ 2 (57) w PENSJONAT POD RÓŻĄ Obsada aktorska (Mariusz, ojciec Marcela), 2005 ROZDROŻE CAFE Obsada aktorska,
Mirosław Zbrojewicz – Gerard
1957. 02. 25 - Data urodzenia (Warszawa) 1981 - Wykształcenie - rok ukończenia studiów (PWST w Warszawie) Aktor Teatru Rozmaitości w Warszawie. Filmografia 1989 OSTATNI DZWONEK (1989) Obsada aktorska (strażak), 1991 CYNGA Obsada aktorska 1991 DZIECKO SZCZĘŚCIA Obsada aktorska (złodziej mikrobusu), 1991 GŁOS Obsada aktorska, 1992 ENAK Obsada aktorska, 1992 PIERŚCIONEK Z ORŁEM W KORONIE Obsada aktorska (Ukrainiec gwałcący Wiśkę), 1992 LE VIOLEUR IMPUNI Obsada aktorska (ochroniarz Sylvie), 1993 KOMMISSAR REX Obsada aktorska (Wojtek Baran; wystąpił w odcinku 59: "Priester in Gefahr"), 1993 ŁOWCA. OSTATNIE STARCIE Obsada aktorska ("kanar" w tramwaju), 1993 LONDYŃSKI CZEK (3) w ŻYWOT CZŁOWIEKA ROZBROJONEGO Obsada aktorska, 1994 WESELNA KINDER-NIESPODZIANKA (18) w JEST JAK JEST Obsada aktorska (gangster), 1994 MIASTO PRYWATNE Obsada aktorska ("Kaczor"), 1994 OCZY NIEBIESKIE Obsada aktorska (ochroniarz na lotnisku), 1994 PSY 2. OSTATNIA KREW Obsada aktorska (Bolek, goryl Sawczuka), 1994 PTASZKA Obsada aktorska (robotnik Józek, kolega Lipeckiego), 1994 9 w SPÓŁKA RODZINNA Obsada aktorska (oskarżony), 1994 EL DETECTIVE Y LA MUERTE Obsada aktorska, 1995 TURYSTYKA ALPEJSKA (3) w AKWARIUM, CZYLI SAMOTNOŚĆ SZPIEGA Obsada aktorska, 1995 2, 6 w EKSTRADYCJA Obsada aktorska (pracownik lombardu), 1995 GRACZE Obsada aktorska (Misza, zleceniodawca "Azara"), 1995 PROWOKATOR Obsada aktorska (strażnik), 1995 PUŁKOWNIK KWIATKOWSKI Obsada aktorska (wartownik), 1995 ODWET (6) w SUKCES . . . (1995) Obsada aktorska (tragarz wnoszący meble do mieszkania Tekli), 1995 TATO Obsada aktorska (goryl wynajęty przez teściową Michała), 1995 LES MILLES Obsada aktorska (internowany informujący o zajęciu Paryża przez Niemców), 1996 INWAZJA ŚWIĄTECZNA (5) w MASZYNA ZMIAN. NOWE PRZYGODY Obsada aktorska (Komandos), 1996 WIRUS (1996) Obsada aktorska (agent UOP w dyspozytorni metra), 1997 6 [JURYSZKI WILEŃSKIE, ROK 1927] w BOŻA PODSZEWKA Obsada aktorska (ordynans Górnego), 1997 4 w BRIDE OF WAR Obsada aktorska (ukraiński marynarz), 1997 KILER Obsada aktorska (twardziel z UOP, w rzeczywistości człowiek "Siary"), 1997-2005 KLAN Obsada aktorska (komisarz Kamil Kozyra, oficer Interpolu), 1997 KROK Obsada aktorska (generał), 1997 OUR GOD'S BROTHER Obsada aktorska (żebrak), 1998 25 w 13 POSTERUNEK Obsada aktorska (mężczyzna), 1998 AMOK (Koryncka-Gruz Natalia) Obsada aktorska (bandzior pilnujący kolejki pod bankiem), 1998 MAŁŻOWINA Obsada aktorska (policjant), 1998 STO MINUT WAKACJI Obsada aktorska (ochroniarz w banku), 1999 KORYL SIĘ ŻENI (14) w JA, MALINOWSKI Obsada aktorska, 1999 JAKOB THE LIAR Obsada aktorska (oficer SS), 1999 PAN TADEUSZ Obsada aktorska (oficer Moskali), 2000 CHŁOPAKI NIE PŁACZĄ Obsada aktorska (Andrzej "Grucha", wspólnik Freda), 2000 RANCID ALUMINIUM Obsada aktorska, 2000 TAJEMNICZE ODKRYCIE (1) w SŁONECZNA WŁÓCZNIA Obsada aktorska (pilot helikoptera), 2000 SUKCES (2000) Obsada aktorska (inspektor Władysław "Janek"Iwański), 2000 CUD PURYMOWY w ŚWIĘTA POLSKIE Obsada aktorska (Waldek, kolega Kochanowskiego), 2000 TO MY Obsada aktorska (policjant), 2001 REQUIEM Obsada aktorska (Lolek), 2002 AS Obsada aktorska (detektyw Piotr Serafin), 2002 BEZ LITOŚCI Obsada aktorska (inspektor Walas), 2002 D.I.L. Obsada aktorska (Zubiec, człowiek "Bosa"), 2002 E=MC2 Obsada aktorska (Jarek "Śledź", prawa ręka "Ramzesa"), 2002 CISZEJ NAD TĄ TRUMNĄ (129) w LOKATORZY Obsada aktorska (Aluś), 2002 HONOR ALBATROSA (98) w MIODOWE LATA Obsada aktorska (Maksymilian "Byku" Myrdal, piłkarz "Orłów Otwocka"), 2002 RÓB SWOJE, RYZYKO JEST TWOJE Obsada aktorska ("Mielona"), 2002 1, 2, 3, 5, 9 w SFORA Obsada aktorska (inspektor Walas prowadzący śledztwo w sprawie zabójstwa Sulimy), 2002 NARZECZONY IMIENIEM LUFA (6) w SZPITAL NA PERYPETIACH Obsada aktorska (gangster Sylwester B. "Lufa"), 2002 WYSTRZAŁOWY BAL (16) w SZPITAL NA PERYPETIACH Obsada aktorska (szef szajki), 2002 TO TU, TO TAM Obsada aktorska (pan Marian), 2002 NAUKA (2) w WIEDŹMIN (serial tv) Obsada aktorska (Sorel, dowódca wiedźminów), 2002 THE FOREIGNER Obsada aktorska (człowiek z blizną), 2003 TYGRYSY EUROPY (2003) Obsada aktorska (właściciel pytona "Ozyrysa"), 2003 WARSZAWA Obsada aktorska (sprzedawca), 2004 REPORTERZY (13) w KRYMINALNI Obsada aktorska (dowódca antyterrorystów), 2004 AKTORKA w MĘSKIE - ŻEŃSKIE Obsada aktorska (sąsiad Motylanki), 2004 SERCE GÓR Obsada aktorska (Gabin), 2005 PUŁAPKA (22) w KRYMINALNI Obsada aktorska (Nowicki, dowódca antyterrorystów), 2005 PALIMPSEST Obsada aktorska, 2005 ROZDROŻE CAFE Obsada aktorska,
Piotr Głowacki – Michał
Filmografia 2003-2005 NA WSPÓLNEJ Obsada aktorska (Robert, diler narkotyków), 2004 DŁUGI WEEKEND w ŚWIĘTA POLSKIE Obsada aktorska (Teoś Kozłowski), 2005 ODA DO RADOŚCI Obsada aktorska (nowela "Warszawa"), 2005 ROZDROŻE CAFE Obsada aktorska,
Cezary Łukaszewicz – Irek
1981. 08. 25 - Data urodzenia 2004 - Wykształcenie - rok ukończenia studiów (Akademia Teatralna w Warszawie) Filmografia 2001 ZŁOTY STRZAŁ (58) w NA DOBRE I NA ZŁE Obsada aktorska (Adam Zabrocki), 2002-2005 SAMO ŻYCIE Obsada aktorska (Dariusz Tkacz, uczeń CVIII Liceum Ogólnokształcącego, którego dyrektorem był Henryk Rowicki), 2005 JASMINUM Obsada aktorska (młody brat Czeremcha), 2005 KOMORNIK Obsada aktorska (Marczak), 2005 ROZDROŻE CAFE Obsada aktorska (Irek), 2005 WIELKI WÓZ w SOLIDARNOŚĆ, SOLIDARNOŚĆ... Obsada aktorska (Rudy),
Dominika Markuszewska – Dusia
Filmografia 2005 ROZDROŻE CAFE Obsada aktorska,
Mariusz Frąckiewicz – Bronek
Filmografia 2005 ROZDROŻE CAFE Obsada aktorska,
Martyna Peszko – Mariola
1980 - Data urodzenia Filmografia 2003 POGODA NA JUTRO Obsada aktorska (Magda, dziewczyna Marcina), 2005 ROZDROŻE CAFE Obsada aktorska,
Kazik Staszewski
1963. 03. 12 - Data urodzenia (Warszawa) Muzyk rockowy. Lider zespołu "Kult". Filmografia 1992 CZARNE SŁOŃCA Wykonanie muzyki (zespół "Kult"), 1997 SZTOS Wykonanie piosenki (-nek), 2005 ROZDROŻE CAFE Muzyka, Piosenki, Wykonanie muzyki, Realizacja nagrań, Obsada aktorska, Los się musi odmienić słowa: Kazik Staszewski Los się musi odmienić Moje Mazury, ten kraj to cud Ale chleba potrzeba i szczęścia łut Będę szukała go gdzie bądź Na fortuny rumaka wsiądź! Bo ideały, które się ma To jak kapitał, wielka gra Moja rodzina to jest duża rodzina Ja naprawdę wiele wytrzymam Spełnienie moje pracowitością Pracą i uczciwością Wierzę, że szczyty co zdobyte Choć dusze nasze takie niemyte Obchodzę przeszkody wrodzonym swoim sprytem Los się musi odmienić x4 Sobie myślę, że nie czas na mozoły Ja przecież nikomu nie szkodzę Jeszcze wtedy chodziłam do szkoły Teraz już nie chodzę W tej beznadziei totalnej W tej sytuacji arcybanalnej Spytałam się czy mogę pościerać kurze? Ja nie chciałam tak już dłużej A pan ten był zadowolony I z lewej i z prawej strony Nagroda czekała mnie potem Poleciałam tedy już tym lotem Maka znałam od dawna, ale Nigdy wcześniej do mnie się nie odezwał Powiadam - wcale Nie kłamię, ja mówię jak było O boże! Co to się porobiło?! Dlaczego to padło na mnie tak? Spotkało mnie właśnie tak, a Mak Wszyscy wiedzieli, że dobrze zarabia Szanowali go, a on Nosił się tu zawsze jak ważny ktoś Naprawdę, naprawdę chłodny gość Beznadziejna okolica Najgorsza w okolicy dzielnica Gdy z nim byłam zmieniała oblicze Nie uwierzyłam od razu Ale dla mnie to było takie Jakby wyróżnienie Nagroda Gdy jest zgoda, bóg rękę poda Zaprosił mnie do siebie Wiedziałam i czułam, że jestem w niebie A nie na tym jebanym świecie Hej! Czy nie wiecie! Los się musi odmienić x4 Prawdziwy facet nie szlocha Mak zapytał się czy go kocham? No pewno-odpowiedziałam A on Kazał mi to zrobić Nie widząc wszystko widziałam Nie słysząc wszystko słyszałam Zapadłam się, zaniemówiłam Z miłości się poświęciłam I los, że myślałam-odmieniłam No pewno! Los się musi odmienić x2 Los się musi-no pewno, zrobię wszystko Los się musi odmienić Los się musi-przytuliłam! Uścisnęłam! Zakwiliłam! Niczem pisklę byłam! Od tego dnia przeklętego Ja przychodzę tu co dzień dla niego Klientów mam pod dostatkiem Ilu skurwysynów przypadkiem Z nami lubi się w ukryciu zabawić Pierścionek od ciebie nie może zbawić Zamknęłam go w swojej dłoni Ładny! Ale tamten też był ładny! Los się musi odmienić x 4 Nie narzekam ja, więc nie jęcz tu ty Gdy się chce los zaczynać od nowa Odtąd nikt w domu nie powiedział mi złego słowa Jest jakby w sielance jakiej A mama powiedziała, że Drugi pokój będzie tylko dla mnie Bo zasłużyłam se! Los się musi odmienić....do kuńca
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.