W 1923 roku z pomocą Wernera Graffa, studenta van Doesburga, Richterowi udało się ukończyć swój drugi film. Ten 4-minutowy obraz rozwija konstruktywistyczne koncepcje pierwszego filmu Richtera (Rhytmus 21) wprowadzając śmielej prostokąty i linie umieszczone na płaszczyźnie pod ostrymi kątami.

Początkowo obraz miał być nakręcony w kolorze, z użyciem zieleni i czerwieni (jedynych kolorów, które dla Richtera różniły się naprawdę). Pomysł musiał jednak zostać zarzucony z powodu oczywistych problemów natury technicznej. Powstały czarno-biały film miał premierę na ostatnim wielkim pokazie Dada w Paryżu, razem z premierą pierwszego filmu Man Ray'a.