W 1923 roku z pomocą Wernera Graffa, studenta van Doesburga, Richterowi udało się ukończyć swój drugi film. Ten 4-minutowy obraz rozwija konstruktywistyczne koncepcje... Zobacz pełny opis
W 1923 roku z pomocą Wernera Graffa, studenta van Doesburga, Richterowi udało się ukończyć swój drugi film. Ten 4-minutowy obraz rozwija konstruktywistyczne koncepcje pierwszego filmu Richtera (Rhytmus 21) wprowadzając śmielej prostokąty i linie umieszczone na płaszczyźnie pod ostrymi kątami. Początkowo obraz miał być nakręcony wW 1923 roku z pomocą Wernera Graffa, studenta van Doesburga, Richterowi udało się ukończyć swój drugi film. Ten 4-minutowy obraz rozwija konstruktywistyczne koncepcje pierwszego filmu Richtera (Rhytmus 21) wprowadzając śmielej prostokąty i linie umieszczone na płaszczyźnie pod ostrymi kątami. Początkowo obraz miał być nakręcony w kolorze, z użyciem zieleni i czerwieni (jedynych kolorów, które dla Richtera różniły się naprawdę). Pomysł musiał jednak zostać zarzucony z powodu oczywistych problemów natury technicznej. Powstały czarno-biały film miał premierę na ostatnim wielkim pokazie Dada w Paryżu, razem z premierą pierwszego filmu Man Ray'a.
Ciężko ocenić względem Rytmu 21. Ten film jest chaotyczny, zdenerwowany, lekko nachalny ale ma coś więcej do powiedzenia. Martwi mnie fakt, że na youtubie jest kilka różnych wersji audio a przecież to równie ważne jak sam obraz.