Racja, film z minuty na minutę się rozkręca.
Dawno w filmie nie widziałem tak dobrze przedstawionych postaci, na dodatek świetnie zagranych, przez czwórkę wybitnie zdolnych aktorów. Każda postać bardzo ciekawa, która wraz z rozwojem akcji ujawnia najgorsze cechy swojego charakteru oraz swoje prawdziwe "ja" (rozhisteryzowana Foster, cyniczny Waltz, nieszczęśliwa Winslet, i "I don't give a shit!" - Reilly)

Film oczywiście nie jest dla wszystkich, co widać po wielu negatywnych komentarzach.

P.S Czy też wam się zdawało, że scena w której obie panie śmieją się do rozpuku (po wrzuceniu telefonu do wazonu) była lekko improwizowana ?

Nie wiem, ale śmiałam się wtedy do łez razem z nimi :)

Alan-Waltz ma w sobie najmniej hipokryzji, i nawet nie próbuje bawić się w słodkie towarzyskie pierdzenie, dlatego najbardziej daje się lubić. Jego przeciwieństwem jest jędzowata Penny-Foster, którą polubić już dużo trudniej - doskonała rola. W ogóle cała czwórka aktorów to cud, miód, orzeszki, malinki i ptysie; mnie najbardziej pozytywnie zaskoczył Michael-Reilly i jego niespodziewana przemiana z pantoflarza w podłego cynika (a taki dobry był z niego herbatnik ;). Gdybym miała wybrać rolę dla siebie, wybrałabym jednak Nancy, choćby po to, by chlupnąć Blueberry do wazonu, nie znoszę. gdy ktoś nie zważając na innych głośno gada przez telefon :). Znakomity scenariusz, znakomite wykonanie, po prostu rewelacja! Żadne z układnych mieszczuchów nie uniknęło rzezi, wszyscy zostali do cna obdarci z kolejnych warstw dobrego wychowania i konwenansu, co odegrane zostało z genialnym wyczuciem i humorem. I choć humor to gorzki - bo przecież w tym krzywym zwierciadle widzimy tak naprawdę samych siebie - to jednak nie aż tak gorzki, żeby nie dało się serdecznie śmiać. Znakomity teatr, znakomity film!