z doskonałymi kreacjami Anny Magnani jako Piny i Aldo Fabriziego jako ks. Pietro. Klasyczne dzieło włoskiego neorelizmu kręcone bez wielkich przygotowań, znanych aktorów i zaplecza. Rossellini chciał uwiecznić zmagania miasta o wolność i pokazać te postaci, które oddały życie za prawo do przyszłości. To postawienie /bez względu na to czy celowe czy wymuszone przez warunki/ na surowość, brak dodatkowego oświetlenia, makijaży, pracę poza studiem w piwnicach i plenerach sprawia, że film ma posmak dokumentu i staje się bliski oglądającemu. Wspaniałe kino!
Poza tym wiele mądrych rzeczy i wyjaśnień znajdziesz tutaj:
http://www.akademiafilmowa.pl/dynamic/index.php?widok=film&semestr=5&wyklad=50