Podzielam w dużej części Twoje zdanie, "Seksmisja" powinna wyprzedzić wiele filmów z czołówki. Co do "Nietykalnych" uważam, że film był średni, miał parę fajnych momentów, ale nie umywa się do naszej rodzimej komedii. Wysoka pozycja tego, jak to nazwałeś, "francuskiego shitu" to zasługa jego prostego odbioru i nieskomplikowanej fabuły, trafia do wielu, nawet niewymagających odbiorców. Z "Seksmisją" jest taki problem, że ma w sobie wiele symboli, alegorycznego sensu, politycznych aluzji (choćby scena w kopalni i kierunkiem na wchód - miejscem cywilizacji), a tego przeciętniak za szklanym ekranem może nie wyłapać.

Też się kiedyś strasznie denerwowałem, gdy ktoś przedkładał książkę o wampirach nad absolutną klasykę literatury w stylu Lermontowa, albo nawet Schillera. Luzik, tak jest ze wszystkim, literaturą, teatrem, muzyką, kino nie jest wyjątkiem. No bo przecież idąc tym tokiem rozumowania Mozart, czy Liszt, albo Jacek Kaczmarski miażdżą na każdym froncie te cienkie, dzisiejsze wytwory muzyczne, mimo to w radiu lecą popłuczyny w tylu One Direction. Ludzie, ich zdecydowana większość, chcą "panem et circenses", a nie wyrafinowania i kunsztu - bo te wymagają czegoś od odbiorcy, wyrobionego gustu, wiedzy, kontemplacji, chwili namysłu. Wartościowe dzieła nie są dla wszystkich, i niech tak zostanie, inaczej grozi im profanacja sezonową modą, czy niewłaściwym odbiorem. Szary obywatel woli się pośmiać, albo uronić parę łez i wrócić normalnie do życia codziennego. Czy to źle? Oceń sam ;)