Właśnie w tym co określasz kiczem lub pretensjonalnością, tkwi sekret tamtych czasów i tamtego kina. Ktoś kto ogląda sporadycznie stare kino, musi je odbierać. tak jak ty Jednak kino przedwojenne to zupełnie "inna bajka", inny świat. Lata 30-ste to zupełnie inna szkoła aktorska, która brała się z obyczajów tamtych czasów. Zauważ, że podobne dialogi ogląda się w każdym przedwojennym filmie. Nie ma jakichś specyficznych wyjątków. Kino tamtych czasów dzieliło się głównie na dramaty i komedie. Nie ma co porównywać kina polskiego do zagranicznego, bo to tak jakby dzisiaj brać na tapetę superprodukcję amerykańską i polską. Różnicę widać podobna co kiedyś. Nie będę wracał do uwarunkowań ekonomicznych i historycznych, bo nie do końca o to chodzi.

To jest właśnie najpiękniejsze w tym kinie. Widać cały kunszt. Teraz dąży się do jak największego realizmu w kinie, kiedyś sztuka była oderwana od rzeczywistości. Oglądając polskie kino przedwojenne (ale nie tylko nasze) cały czas czujemy, że to film. Choćby przez możliwości ówczesnej techniki. A sama tematyka, gra... Weźmy opery, na przykład Verdiego. Czy one nie są naiwne? Są. Są naprawdę przepełnione naiwnością. Ale czy tam to odrzuca? Nie, ona pochłania. Pochłania swoim pięknem, swoją siłą sztuki. Tak też jest tutaj.

niesłuszna uwaga. Nie jest tak jak napisali inni rozmówcy pod tym postem że był to kunszt filmów tamtego czasu. Już ówczesna prasa krytykowała manieryczną i przebrzmiała grę aktorów tamtego czasu, która po prostu wypływała z braków aktorskich, czy nie umiejętnego pokierowania przez reżyserów. Owa pretensjonalność była powodem braku sukcesów tamtego kina, które roztapiało się w tanich romansidłach, czy własnie kiczowatych sytuacjach. To nie jest sztuka , to tandeta. Nie trzeba tego porównywać z kinem amerykańskim, mającym swoje grzechy, ale też pieniadze. Lepiej spojrzeć na kino francuskie tamtego czasu, oszczędne, kameralne, nie bojące sie trudnych tematów, umiejąc je realizować z pełną naturalnością, która wypływała z życia jak film Ludzie za mgła z nieza.pomnianym Gabinem. Przesada polskiego kina sytuowała je w przestrzeni bruku, poza który nigdy przed wojną miała nie wyrosnąc

Cóż, odpowiem jak obejrzę więcej francuskich filmów przedwojennych. Póki co mnie nie porwały, w odróżnieniu od polskich, ale być może masz rację. Zawsze jeden powód więcej, by się zabrać jeszcze bardziej za stare francuskie kino. Pozdrawiam :)

słuszna uwaga. Nie jest tak jak napisali inni rozmówcy pod tym postem że był to kunszt filmów tamtego czasu. Już ówczesna prasa krytykowała manieryczną i przebrzmiała grę aktorów tamtego czasu, która po prostu wypływała z braków aktorskich, czy nie umiejętnego pokierowania przez reżyserów. Owa pretensjonalność była powodem braku sukcesów tamtego kina, które roztapiało się w tanich romansidłach, czy własnie kiczowatych sytuacjach. To nie jest sztuka , to tandeta. Nie trzeba tego porównywać z kinem amerykańskim, mającym swoje grzechy, ale też pieniadze. Lepiej spojrzeć na kino francuskie tamtego czasu, oszczędne, kameralne, nie bojące sie trudnych tematów, umiejąc je realizować z pełną naturalnością, która wypływała z życia jak film Ludzie za mgła z nieza.pomnianym Gabinem

A co mnie interesuje ówczesna prasa.Brak ci dystansu do przedwojennych filmów i tyle.Nawet w SM są sceny godne uwagi,choćby scena w sklepie ,Orwid , Benita i bodajże Wysocka.A już komedia przedwojenna ma klimat jakiego już nie znajdziesz w filmach po 46 roku (oprócz Cafe pod Minogą ). Więc może by było dobrze gdyby uśmiech pojawił się na twojej twarzy ,bo po twoich ocenach filmów,wnioskuje ze jesteś prorosyjskim smutasem.

Chłam może mieć klimat , owszem. Żaden znawca przedwojennego kina nie powie Ci że to było dobre kino. Peryferia kina. To im brakowało dystansu tworząc taki kicz

Chyba się zgodzimy ze Janicki jest znawcą starego przedwojennego filmu , i nie słyszałem żeby mówił ze to był chlam albo złe kino.Dla innych twoje ulubione kino francuskie może być kiczem (przedwojennym). Raczej szmira weszła na ekrany wraz z pojawieniem się seriali typu m jak miłość czy klan itp. (choć ludzie oglądają to milionami). Swoją drogą ciekawe co by powiedziała Szymborska , która była zakochana w kiczu. Patrząc na twoje wywody można się pokusić o stwierdzenie ze historia polski to jeden wielki KICZ ,ale za to jaki piękny.

Mylisz Janickiego popularyzatora kina przedwojennego, który wykorzystuje wszelkie środki, żeby reklamować tamto kino, z Janickim historykiem kina, który w swoich książkach nie jest tak łaskawy dla większości tamtych filmów. Historia Polski to smutna rzecz, szkoda się nad tym rozwodzić . Kino francuskie przedwojenne zna każdy miłośnik kina, miało ono bowiem wpływ na jego rozwój. Kino z tego samego czasu z Polski poczytywało sobie za sukces zrobienie przeciętnego filmu wg. norm europejskich. Dzisiaj zas na świecie nikt tego nie ogląda. Początków M jak m szukać należy właśnie w kiczowatych romansidłach przedwojennych.

I cóż mam odpowiedzieć na powyższy post ?Nachodzi mnie jedna myśl ,mianowicie pseudointelektualne wynurzenia zgorzkniałego człowieka. A co do francuskiego,przedwojennego kina ,ja uważam się za miłośnika filmów lecz nie leży mi ta kinematografia ,tak jak tobie polskie przedwojenne. Więc chciał nie chciał ,została zachowana równowaga w przyrodzie.

Zgorzkniałe to musi być takie szukanie wątków i odniesień personalnych w rozmowie. Jakie miałbym ja wyciągać wnioski o człowieku broniącym kiczu sanacyjnego, który karmił się najmniej wyszukanym humorem?. Nawet nie chcę o tym myśleć. Otwórz sobie światowe opracowania historyczne o przedwojennym kinie. Powodzenia w szukaniu polskich wątków, rozdziału o Polsce na pewno nie znajdziesz. No chyba, że będzie on obok kina wietnamskiego.

Właśnie tu leży problem, gros ludzi podpiera swoje poglądy ,oceny , czyimś opracowaniami ,zdaniem itp. To ze coś jest kiczem , nie przesądza ze jest to denne aż nie da rady tego oglądać, więc automatycznie nasuwa się pytanie; dlaczego oglądasz stare polskie kino ? Wystawiasz jedynki ale uparcie oglądasz te filmy,zarazem mając chęć zmieszania ich z błotem czy to nie dziwne troszkę? Urywam temat ,bo jednak doszedłem do wniosku ,ze nie potrafię zrozumieć mądrzejszych ludzi.