Dlatego też nie ocenię go wcale, bo z jednej strony ta produkcja zasługuje zdecydowanie na więcej niż obecne 6,8/10, ale z drugiej strony trochę się zawiodłem, bo przed seansem liczyłem właśnie na dobry horror i dreszczyk na plecach, po którym nie było niestety ani śladu. Mimo to polecam ten film każdemu, kto lubi dobre kino, kto potrafi docenić genialną symbolikę fabuły i klimat. Ale nie liczcie na nocne oglądanie z kubełkiem popcornu zajadanego drżącymi ze strachu rękami, bo mocno się przejedziecie.

fakt, film fajny, a co do nocnego oglądania (..) ja byłam na tym w kinie, i jeśli jest tu ktoś taki jak ja czyli osoba nader strachliwa, to tak czy siak bd się bać. polecam.

Ta "niestraszność" Silent Hilla jest właśnie tym, co w nim cenię. Uważam, że zostało to zrobione celowo, bo przecież co to za problem zrobić choć jedną scenę, w której coś wyskakuje z za winkla albo wygląda strasznie naprawdę? Silent Hill miał być symboliczny, nie straszny. Trzeba było go nazwać horrorem, bo w końcu jak można by było inaczej? Fantasy? Horrorami też zostały nazwane "Dom snów" i "Piła" chociaż tyle mają one ze straszeniem wspólnego, co Piramidogłowy z playboyem, tak już będąc w temacie...

Jeszcze: gdyby film straszył, gdyby widz siedział wciśnięty w fotel w oczekiwaniu "wyskoczy, nie wyskoczy", "będzie coś za tą zasłoną prysznicową, czy nie?" to nie dostrzegłby wielu detali, bardzo ważnych dla tego filmu. Symbolika, szczegóły, detale połączone w jedną całość - to jest właśnie sedno tego filmu.

Nie zgadzam się... dla mnie horror jako film na którym można się przestraszyć nie istnieje. I Silent Hill po prostu jest dobrym horrorem

fajny horrorek. ciekawa fabuł która trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej chwili. W porównaniu do Resident Evil wypadł moim zdaniem rewelacyjnie. Tam napitalanka dla amerykańskich dzieciaków tutaj lekki horrorek z ciekawą fabułą. Polecam

bardzo szybko się adaptuje? W ogóle nie ma momentu, w którym byłaby choćby nieco zaskoczona sytuacją

Nie wiem dlaczego, ale ludzie widząc w opisie filmu gatunek "horror" liczą zaraz na nie wiadomo jak przerażające momenty co dla mnie jest troszeczkę błędnym myśleniem, którego w ogóle nie powinno brać się pod uwagę w opiniowaniu. Film staje się horrorem w momencie, kiedy twórcy postanowią w jego strukturze zaimplementować elementy charakterystyczne dla gatunku czyli np. zombie, potwory, mordercy, przytłaczająca atmosfera, jednakże nie oznacza to, że ten film będzie przysparzał widza o palpitację serca. Taka sytuacja jest na z postacią Frankensteina. To samo jest z Silent Hill. Elementy grozy mają za zadanie jedynie potęgować wrażenie odosobnienia, zrezygnowania, alienacji, a co za tym idzie, grają rolę drugorzędną, gdyż nadają swoiste ramy. Film SH charakteryzuje się w głównej mierze bardzo dobrą warstwą psychologiczną bohaterek, która jest w rzeczone ramy tylko ubrane. To one wiodą prym. Liczą się zmiany zarówno w osobowości jaki i psyche. Pod tym względem film sprawdza się bardzo dobrze. Precyzyjniej będzie, jeśli określimy Silent Hill mianem thrilleru psychologicznego z nutką grozy. Za tą cechę film zyskuje w moich oczach. Naprawdę ciężko jest znaleźć podobnego typu produkcję, która w tak dobry sposób ukazywała by walkę o przeżycie. Wyzbyto się tutaj sporej dozy sztuczności.