Tu chyba nie ma spoilerów, raczej zgrubny zarys fabuły.

Na wstępie zaznaczę, że podobieństwo "Shot Caller" do pozostałych dwóch filmów uważam jak najbardziej za zaletę. Wszystkie te filmy pokazują historie całkiem spokojnych mężczyzn, którzy w więzieniu przechodzą przemianę i ładują się w coraz większe kłopoty. Zamknięci w celu pozornej resocjalizacji pod wpływem presji otoczenia przechodzą proces odwrotny, przesuwają granicę dobra i zła, stają się innymi ludźmi. Ta zmiana pozwala zbudować pozycję i przetrwać w warunkach więziennej izolacji, jednak dla ludzi spoza murów są to zmiany na gorsze.
Nikolaj Coster-Waldau według mnie świetnie odegrał tę przemianę. Po wyrazie twarzy, spojrzeniu, sposobie poruszania się i wypowiadania można od razu stwierdzić, jaki etap odsiadki właśnie obserwujemy na ekranie. Z całkiem sympatycznego faceta zmieniał się w coraz brutalniejszego, wystudzonego, ale i coraz bardziej pewnego siebie. Mimo przemiany na gorsze i licznych dość zaskakujących decyzji, z takim bohaterem można nadal sympatyzować czy nawet utożsamiać się odczuwając klimat fatalnych okoliczności w jakich się znalazł. Jego zachowanie jest w pewien sposób uzasadnione, co nie znaczy usprawiedliwione.
Oglądając film nie raz można zadać sobie w głowie pytanie: "kurde, co ja bym zrobił w takiej sytuacji?..". Wszystkie te 3 filmy pokazują, jak skrajnie specyficznym miejscem jest więzienie i jak izolacja oraz relacje ze współwięźniami wpływają na podejmowanie decyzji. Decyzji dla zwykłych ludzi czasem pozornie absurdalnych...