Liczyłem, ze nastała nowa era "realistycznych" Bondów z na pozór przyziemnymi
"zagrożeniami", brak demonicznego shwarzcharakteru zywcem wyjętego z komiksu. Cieszyłem
na myśl o 2 godzinach uważnego śledzenia fabuły jak w CR czy QoF - tam spuszczenie oka z
dialogów mogło mieć mocno destrukcyjny wpływ na zrozumienie niuansów historii. Miałem
również nadzieję że znowu ujrzę Bonda jako postać niemal tragiczną, mroczną z ogromnym
bagażem cierpienia - po prostu człowieka.

A co dostałem?

"Człowieczeństwo" Bonda ograniczono do niedomagań fizycznych (scena płaczu przy M to
niestety za mało) - generalnie nad niczym się nie zastanawia, tu biega, tu strzela ale nie widać
żeby miał w tym jakiś osobisty interes. W dwóch poprzednich filmach czuć było, że są to jego
"prywatne" misje, Bond miał jakąś osobowość. Tutaj jest znowu popcornowym Kenem
rzucającym dowcipami na miarę Brosnana.

Czary charakter - oczywiście musi być do bólu filmowy i przekoloryzowany, musi zamieszkiwać
opuszczoną wyspę, generalnie musi być tak oryginalny, ze Oryginał dali mu na drugie imię.. W
Batmanie to uszło bo tam głównym bohaterem był facet przebrany za nietoperza więc cała
"baśniowość" była wręcz nakazana.

Scenariusz - wiadomo o co chodzi. Owszem - przyznaję - lubiłęm konwencję filmu
sensacyjnego z nutką "realizmu". Natomiast tutaj gdy zobaczyłem te dwa warany od razu
zapaliła mi się lampka ostrzegawcza no a potem to już tylko potwierdzały się moje podejrzenia.
Nie wspomnę już że fabuła jest banalna i mało wyrafinowana (główny zły mający pieniędzy jak
lodu i prywatną armię najemników, prywatną wyspę i sprzęt komputerowy mający w zasadzie
nieograniczone możliwośći. Ofc nikogo nie obchodzi skąd on to ma - trza go ubić i już, bo zły)


Żeby nie było - nie uważam żeby to był zły film. Jest porządny, nawet bardzo. Bond znowu jest
Bondem (niestety). Nie zapominajmy tylko że ta Bondowatość już raz doprowadziła serię na
krawędź upadku.