Zgadzam sie w 100%. Początek jeszcze zdołałem wytrzymać, ale po krótkim czasie głupota scenariusza i gra aktorska po prostu zaczęły mnie fizycznie boleć. Ich psychologiczne motywacje, coś co kierowałoby ich poczynaniami chyba w ogóle nie istniało. Myślałem, że popłaczę sie ze śmiechu jak zatrzymali sie przy dwunasty domu, aby zadzwonić po raz piętnasty, mimo że byli pewni, że morderca jest tuż za nimi. Kolejną salwę śmiechu wywołało pojawienie się skrzydła tego nibymonstrum, a potem ukazanie jego prawdziwego wyglądu. Żal.pl. Takie filmy zabijają. 2/10 (1 punkcik za intrygujący początek)