Pamiętam dokładnie jak ten film wchodził do kin. Zaciekawił mnie bowiem zwiastun oraz sam pomysł na ten horror. Do kina się jednak nie wybrałem, bo o ile się nie mylę, był on puszczany od 18 lat (w gruncie rzeczy nie wiem czemu), a pełnoletni jeszcze wtedy nie byłem. Później przez przypadek trafiłem na "Smakosza" w rosyjskiej telewizji i po części go obejrzałem - co teraz wydaje mi się trochę aktem desperacji, bo rosyjskiego nie znam wcale, a wcale.

"Smakosz" to historia rodzeństwa, które wraca do domu swoim starym samochodem, jadąc przez puste drogi międzystanowe. Po drodze zauważają przedziwną starą ciężarówkę, oraz jej kierowcę, który wrzuca do rury w ziemi, dwa owinięte zakrwawionym prześcieradłem pakunki - oczywiście wiadomo co się w nich może znajdować. Problem polega jednak na tym, że zamaskowany mężczyzna zauważył również naszych bohaterów i zaczyna ich ścigać…

"Smakosz" jest horrorem, który powstał jeszcze przed falą brutalnych obrazów, takich jak "Piła" czy "Hostel", które od kilku lat zalewają nasze ekrany. Dlatego też nie jest on aż tak krwawy czy brutalny, a pokazywana przez reżysera makabra (kościół pełen ciał) jest kontrolowana i ładnie wystylizowana. Salva straszy nas dyskretnie, przez większość czasu ukrywając przeciwnika w cieniu, nie pokazując za wiele szczegółów. Na początku reżyser buduje napięcie prostymi środkami - pokazuje nam dziwną rurę w ziemi, czy zbliżający się samochód. W miarę trwania filmu reżyser jednak jakby odważnieje i samego zabójcę widzimy coraz częściej i w coraz dokładniejszym świetle. Jednak dopiero w finale jest nam dane zobaczyć monstrum w całej okazałości. Dla niektórych może co prawda wydać się ono trochę komiczne, ale mi pomysł na takiego przeciwnika wydał się i ciekawy, i całkiem oryginalny.

Jak to w horrorze bywa, zachowania bohaterów są momentami mało logiczne, a w niektórych sytuacjach każdy normalny człowiek uciekałby ile sił w nogach, podczas gdy nasze rodzeństwo trochę za długo przygląda się w zaciekawieniu postępującym wydarzeniom. Ogólnie jednak nie zdarzają się w tym filmie sytuacje, w których załamywalibyśmy ręce i narzekalibyśmy na ich głupotę. A to spory plus. Dobrze zaprezentowali się również odtwórcy głównych ról - Gina Philips i Justin Long, którzy jako skłócone rodzeństwo wypadli naprawdę przekonująco i łatwo możemy się do nich przywiązać. No i na koniec trzeba wspomnieć jeszcze o świetnym, zaskakującym zakończeniu, któremu daleko do happy endu.

7/10