Od momentu zafascynowania Bonga tematem pociągu do ostatecznej realizacji, upłynęło pare lat. I niestety widać to w filmie. Fabuła jest płynna i oczywiście oddaje wrażenie spójnej całości, jednakże widać, że reżyser miał różne wizje prowadzenia akcji, może zakończenia. Jakby chciał pokazać więcej.

Czego na pewno nie można zarzucić to detale i sposób realizacji. Pociąg był dopieszczony w każdym szczególe. Było w nim wszystko, co byłoby gdyby taki pociąg rzeczywiście istniał. To wielka cecha tego reżysera, który moim zdaniem uzyskuje sukces poprzez małe detale, które w ogólnym rozrachunku tworzą dobrą, kompletną całość.
Chris Evans, z wielkiego osiłka musiał stać się wychudzonym i zmęczonym buntownikiem, pochodzącym z najniższej klasy i podołał tej roli, nie wychodząc poza nią i nie odgrywając wielkiego bohatera. Płynął z akcją i fabułą, jednocześnie nie przytłaczając jej.

Fabuła to głównie ruch. Ruch dosłowny i przenośny-społeczny. Ruch pociągu jest równy z ruchem jakie zachodzą między mieszkańcami Snowpiercera.

Bong lubi podnosić tematy społeczne, problemy które zjadają mniejsze lub większe społeczności. Zrobił to znów, teraz jednakże w zagranicznej produkcji. Jak na rok 2013 efekty były idealnie dostosowane to aktualnych czasów i możliwości, nie narzucając i zalewając widza tandetą i poczuciem sztuczności.

Jako pierwszy blockbuster tego reżysera, uważam że wyszedł obronną ręką i zasługuje na wysoką pozycję w rankingach tamtych lat.