Pewnie zginęli, jak cała reszta. Nie zawsze musi być happy end. Aczkolwiek nie mamy pewności, że ci w pociągu byli jedynymi ocalałymi. Niedźwiedź i słowa skośnookiego sugerują, że Ziemia ma szansę się odrodzić.

Dokładnie, ale idioci tego nie rozumieją bo właśnie zawsze musi być ten chu.jowy happy end gdzie w świecie bez jutra nie ma prawa takowego być dla ludzi. W takim prawdziwym post apo jak właśnie Snowpiercer.

Ale tu jest happy end. OK, może nie klasyczny, ale jest. Przecież pokazane jest życie na ziemi w postaci miśka polarnego. Czyli wszystko wraca do normy. Te dzieciaki zaczną tworzyć nową cywilizację. Zupełnie nową, bo nie znają nic oprócz pociągu. Happy endem jest nadzieja na nowe życie dla ludzkości. I to jest dla mnie wadą tego filmu. Podczas rozmowy Wilford'a i Curtis'a rozumiałem obie strony. Na tak małej planecie jak pociąg trzeba było dokonywać selekcji. a najłatwiej było uderzyć w najsłabszą grupę. To brutalne, ale z drugiej strony pozwalało przetrwać reszcie. Co zresztą rozumiał sam Curtis. Przecież on sam robił wszystko, żeby na początku swojego pobytu w pociągu przetrwać. I tu rysowała się nadzieja na niestandardowe zakończenie. Coś nowego, a dostaliśmy sztampę. Bohater w końcu poświęcił siebie, żeby uratować dziecko. Najpierw swoją rękę, potem już życie. I to rozczarowanie, bo wcześniej wybory bohatera były ciekawsze. Chociażby poświęcenie Edgara. Nie mniej film i tak jest jednym z ciekawszych obrazów sci-fi z ostatniego czasu.

Wszystko fajnie, zgadzam się z Tobą, ale założę się, że każdy biały misiek na gigantycznej lodowej pustyni po zobaczeniu dwojga ludzi (choć słyszałem, że człowiek nie jest zbyt smaczny i zwierzaki wolą stołować się innym mięsem) nie musiałby długo myśleć by jednak podjąć decyzję. To ostatecznie przesądziłoby egzystencję ludzkości na ziemi. A mianowicie wpierdzieli ich bez dwóch zdań.

I cały misterny plan w pi*du! :D