TRZEBA OBEJRZEĆ SAMEMU. ZAWSZE JESTEM DO BÓLU KRYTYCZNY WZGLĘDEM PRODUKCJI HISTORYCZNYCH CZY WOJENNYCH. WYNIKA TO PO CZĘŚCI Z MEGO ZAWODU, PO CZĘŚCI Z ZAMIŁOWAŃ, KTÓRYM SIĘ ODDAJĘ, CO RAZEM DAJE MI PEWNE UPRAWNIENIA DO OSĄDÓW. I TYM RAZEM FILM ROZCZAROWUJE W KWESTIACH BATALISTYKI A JESZCZE BARDZIEJ W MATERI GRY AKTORÓW, ZARÓWNO PIERWSZO JAK I DRUGO PLANOWYCH. PRZY TYM, TO OCZYWIŚCIE MOJE SUBIEKTYWNE ODCZUCIA, Z KTÓRYMI NIE TRZEBA SIĘ ZGADZAĆ. COŚ CHWILAMI Z SIEBIE WYDOBYWAJĄ GRAJĄCY KRASSUSA MACFAYDEN CZY, ZWŁASZCZA W KOŃCOWYCH SCENACH ALAN BATES W ROLI AGRYPY. ALE TYCH AKTORÓW STAĆ BYŁO WCZESNIEJ NA DUŻO WIĘCEJ. SZKODA SZCZEGÓLNIE BENA CROSSA (BARDZO GO LUBIĘ), KTÓRY DOSTAŁ TAM EPIZOD JAKO BODAJ GLABRUS I TAK JAK BY GO NIE BYŁO…
NIEŹLE WYPADAJĄ ZUPEŁNIE EPIZODYCZNE ROLE DAYA (JAKO ORSINO) CZY SIMMONSA (DRABA) – ALE POJAWIAJĄ SIĘ TAM WRĘCZ CHWILAMI.
JEŚLI FILM WARTO ZOBACZYĆ TO PRZEDE WSZYSTKIM DLA KLIMATU JAKI ROZTACZA OD PIERSZEJ PO OSTATNIA SCENĘ. NIE JEST TO WYZWANIE DLA „SPARTACUSA” Z KIRKIEM DOUGLAESEM, ALE I TAK SZKODA BY BYŁO FILM PRZEGAPIĆ.
CHOĆBY DLA TYCH KOŃCOWYCH, CKLIWYCH MOŻE, ALE WZBUDZAJĄCYCH REFLEKSJĘ SCEN…