Szczerze mówiąc, byłem naprawdę zbulwersowany, że dopiero w trzeciej części pojawił się antybohater, który powinien towarzyszyć Spider-Manowi już od samego początku. O Venomie mowa, ofkoz! O Venomie, mroczej wersji dobrego człowieka pająka, o jego nemezis i jednym z najważniejszych, jeśli nie najważniejszym, przeciwniku.

Ale skoro już się doczekałem tej postaci, wiązałem z nią pewne nadzieje. I co? I guzik! Pojawił się w ostatnich 30 minutach filmu i zbyt wiele nie zdziałał. Zginął tylko w niewiele większym czasie, niż ten, w którym Gołota został powalony na deski podczas walki z Lennoxem Lewisem.

Jakby było tego mało, znalazłem sporo błędów i niezgodności z oryginałem. Toż ja, facet, który nie określiłby siebie raczej mianem fana Człowieka Pająka, jestem tak niezadowolony... a co by na to powiedział prawdziwy fan?

Oto lista:
- aktor wybrany do tej roli jest nieodpowiedni pod względem postury. Przecież oryginalnie Venom był wyraźnie większy od Spider-Mana (Eddie Brock też miał dość pokaźną figurę), za czym szła zresztą odpowiednia siła
- za dużo Brocka, za mało Venoma. Autorzy filmu zapomnieli o jednym drobnym szczególe: Venom przejął przecież kontrolę nad Brockiem i to symbiot przemawiał, działał i myślał, nie człowiek (szczególnie denerwowały mnie sceny, w których twarz Venoma ustępowała nawijającej buźce Eddiego). I nie ma w tym większej winy Brocka - nikt nie potrafi kontrolować symbiota, który z czasem przejmuje całkowitą kontrolę nad żywicielem.
- w związku z powyższym, zastanawiałem się, czemu jedyne, co symbiot zrobił Parkerowi, to zmiana charakteru. Ani śladu opętania. Czy to jakiś głupi żart?
- kolejny absurd: Venom układający się z KIMKOLWIEK w celu zabicia Spider-Mana? Brednie! Głupoty! Venom przecież jest indywidualistą i myśli, że to jemu należy się "przywilej" ukatrupienia Pająka, nikomu innemu. Wystarczy wspomnieć niejeden moment choćby z kreskówki, w której Venom powalał na łopatki każdego, kto chciał zrobić krzywdę Spider-Manowi, bo on sam chce go zabić.
- inny dziwaczny pomysł to ten przeraźliwy skrzek Venoma. To już chyba bardziej pasuje do Carnage'a, który cały czas mówił piskliwym głosem. Venoma natomiast charakteryzuje - przeciwnie - głos tubalny, z lekkim pogłosem. Tego akurat filmowego Venomowi brakowało... oj, brakowało.
- jeszcze inne potknięcia. Niektórzy twierdzą, że aktor wybrany do roli świetnie zagrał Venoma, ale ja się z tym nie zgadzam. Pewność siebie wprawdzie jest, ale Venom miał też przecież swoiste poczucie humoru, którego w filmie nie ma ani śladu. Dziwne też, że w filmie Venom nie mówi o sobie w liczbie mnogiej, skoro w oryginale robił tak notorycznie.
-