Spotkanie Forum

Brawo panie Lean, bardzo mi się podobało. Jeden z najlepszych filmów o niespełnionej miłości. Widzę tu same plusy - nie ma co się rozpisywać, to trzeba obejrzeć i zrozumieć...

Jest pewna teoria dotyczaca tego filmu. Z okazji tego, ze wszystko opowiedziane jest przez sama Laure, a akcja tak naprawde dzieje sie w jej wyobrazni, nie mozemy byc pewni, czy to wszystko zdarzylo sie naprawde. Niektorzy twierdza, ze to tylko pragnienia i marzenia znudzonej zwyczajnym zyciem kobiety.
Ja raczej w to...

Film wspaniały, co wyraziło już tak wielu forumowiczów. Nie rozumiem zatem, dlaczego nie znalazł się na liście najlepszych filmów roku 1945 przygotowanej przez Filmweb. Średnia ocen dałaby Spotkaniu pierwsze miejsce w rankingu, ale nie widzę tego tytułu.

mocny, pełen nieznanej z filmów amerykańskich tamtych czasów wrażliwości, zbudowany z wahania i zakłopotania bohaterów, ze wspaniałą Celią Johnson w roli Laury o głębokich jak ocean oczach

Niemłodzi, niepiękni, niemożliwi, niespełnieni... i skazani na rozstanie. Wszystko w surowej, purytańskiej, hałaśliwej i momentami podłej scenerii... zwyczajnej, przeciętnej, codziennej, rutynowej, jak cotygodniowe, nudne obowiązki. Duża prostota. I tylko w starych filmach mężczyźni potrafią być aż takimi wrażliwymi...

Może ma ktoś Suby PL ???

W mojej nic nie znaczącej ocenie amerykanie mają biały domek i pożegnianie na pasie startowym a brytyjczycy mają szybkie spotkanie i peron kolejowy w tle. Absolutnie klasyk, który się broni do dziś. Bezwstydny popis i mistrzostwo w wydaniu Trevor’aH.

Czy to jakiś błąd na filmwebie, czy rzeczywiście Celia miała 37 lat, a Trevor 27, kiedy kręcono film?
Taka stylizacja tamtych lat, ale oboje wydają mi się czterdziestolatkami...

Paul Barrel wspominał, że uwielbiała też grać na pianinie Rachmaninov piano concerto - motyw przewodni tego filmu.

Ukazujący Wielką Brytanię jaka była zawsze do lat 70tch, 80tych. Mentalność brytyjczykow, zwyczaje, poczucie humoru tid. Polecam zainteresowanym kultura brytyjska, starym kinem itd

ale jak mądrze poprowadzone i pięknie, dosadnie pokazane. Klasa

a przynajmniej nie taki jak Lean, którego znałem do tej pory. Skromniejszy, mniej(delikatne określenie) epicki, ale wciąż przejmującyi pełen wrażliwości. Piękna historia "niebyłej" miłości.

scenariopisarsko - nokaut!