Tak bym w skrócie określił ten film. Z początku zapowiadał się na dojrzałe, przejmujące kino. I faktycznie... do połowy śledziliśmy historię fanatycznego żołnierza, którego zaczynają zabijać własne refleksje. Lecz potem film zmienia się w ciągnące się kino wojenne w złym wydaniu epatując sytuacjami, które nie miałyby prawa wydarzyć się w żadnej armii.
Pokręcona końcówka. Ja wiem, że Kim Ki-Duk to dla mnie prawdziwy mistrz złych zakończeń filmów. Potrafiący zakończeniem zepsuć każdy rokujący film, ale tutaj przynajmniej nie kazał na to czekać widzowi do końca, tylko już od połowy zaczął swoje dziwaczne harce.