Ciekawy pomysł, niezła gra aktorów, ale scenariusz.... Bardzo chaotyczny, nierówny jakby autorowy zabrakło konsekwencji w prowadzeniu fabuły. W sumie nie wiadomo kto jest bohaterem filmu, czy ów żołnierz, czy dziewczyna, czy wreszcie cała jednostka (pluton).
Wątkiem splatającym cały obraz bezsens przemocy, zarówno na poziomie systemu, który wyprodukował maszynkę do zabijania w osobie żołnierzy, jak też pojedynczych postaci, w tym cywilów. Na przykład brata dziewczyny, który poprzez agresję próbuje odreagować (bo przecież nie naprawić) nieszczęscie, które dotkęło jego siostrę.
Przemoc rodzi dalszą przemoc. Wszyscy bohaterowie, zarówno sprawcy jak i ich ofiary, chcąc niechcąc, sami stają się ofiarami.

Reasumując, jak na Kim Ki-Duka - porażka, jakieś wczesne studium warsztatowe, niestety niezby udane.