Ja bym powiedział, że film zmusza do myślenia - bo jeśli zamiast myśleć, widz skupi się na obrazie, umrze z nudów.

Próbowałam myśleć, jak najbardziej. Z tym że nie do końca jestem pewna czy jestem za głupia na ten film czy po prostu on nie przekazał mi nic, nad czym mogłabym się głębiej zastanowić.

Zgadzam się. Lubię ascetyczne kino, lubię filmy Antoniak, ale to jest po prostu niewypał. Sama historia z opisu mnie zainteresowała, domyślałam się czegoś symbolicznego, minimalistycznego i subtelnego, ale reżyserka przesadziła. Tak, jak powiedziałaś - nie wiem, czy niedobrana, ale w każdym razie nużąca muzyka, brak dialogów, wątków, czy bohaterów pobocznych, w zasadzie afabularność, brak chronologii i rozdziału między tym, co rojeniami bohaterki/bohaterek (stąd to przerysowanie, o którym wspominasz, moim zdaniem to po prostu fantazja, wygląda na to, że Naomi), to już za dużo, bo film robi się po prostu nudny i do niczego nie zmierza. Jedynie to symboliczne ścięcie włosów przez Muzułmankę, dla której to one są tą tytułową sferą nagości, a zarazem wyraźnym fetyszem Naomi, mnie ujęło. Moim zdaniem więc film miał potencjał, ale się nie udał.

To film z rodzaju tych, w których bohaterka patrzy w milczeniu trzy minuty na list leżący na stole, zanim go otworzy, po czym i tak go nie otwiera.