Kompletnie nie rozumiem tak wielu pozytywnych slow nt. tej produkcji, szczegolnie ze strony krytykow, ale na filmwebie juz dawno zaobserwowalem, ze ich znajomosc kinematografii i slusznosc oceny jest zwykle odwrotnie proporcjonalna.

Nie wiem, jakim cudem mozna az tak dobrze ocenic film, w ktorym wszystko jest jedynie zarysowane gruba kreska, nierzadko na granicy autokarykatury, zas najwazniejsze aspekty, ktore faktycznie moglyby wciagnac widza i rzucic nieco wiecej swiatla na przedstawiona historie, glowna bohaterke, jej problemy, relacje z innymi, o ktorych wlasciwie nie wiemy prawie nic. Nie wiemy, dlaczego sa takie, a nie inne, nie otrzymujemy jakichkolwiek sensownych odpowiedzi, ba, nawet zwyklych wskazowek, ktore by jakkolwiek rozjasnily calosc i pozwolily sie bardziej zzyc z glowna bohaterka. W momentach, ktore mialy wzruszac lub powodowac jakiekolwiek emocje nie czulem praktycznie nic, a gdy doliczyc do tego absurdalne sytuacje, podczas ktorych czulem glownie zazenowanie i ktore byly wrecz niezamierzenie zabawne to wiadomym jest, ze zdecydowanie cos tu poszlo nie tak.

Do tego nalezy dodac czesto idiotyczna prace kamery, ktora miala tak superultrahipermegagigarealistycznie oddac oraz przyblizyc ciezka, pelna werwy prace nad swoja powierzchownoscia glownej bohaterki, a ktora to co najwyzej powodowala zmeczenie i irytacje podczas ogladania.

Na plus na pewno glowna rola i sciezka dzwiekowa, ale to za malo, by z tematu, ktory zostal potraktowany po lebkach, gdzie najwazniejsze i zarazem najciekawsze aspekty zostaly niemal kompletnie pominiete zrobic dobry film.