Bad Blake to piosenkarz country, którego sława najwidoczniej minęła, bo narzeka że w wieku 57 lat przyszło mu grać po kręgielniach i barach. Wrzeszczy przez telefon na swojego agenta, że w tym wieku stoi w miejscu, że potrzebuje gotówki, że mu takie c****** występy organizuje gdzieś w małych miasteczkach... No, ogólnie że jego życie jest do d***. Co więc z tym robi? Pije. Ale tak na serio to tylko przy okazji pierwszego (w filmie) koncertu, w trakcie którego musi zejść ze sceny i zwymiotować do kosza. Potem już jest różowo: gra, podróżuje, narzeka ale ostatecznie jest z tym pogodzony. Jest wkurzony, że jego uczeń jest słynniejszy od niego, ale z tym też jest pogodzony. [SPOJLER] w pewnym momencie nawet dowiaduje się, że grozi mu nowotwór, zawał i parę innych ciekawych rzeczy, i na gwałt musi zrzucić 10 kilo oraz rzucić fajki i alkohol. Ale z tym też nic nie robi, luzik. [/SPOJLER] Jakieś emocje mógłby wzbudzić wątek miłosny Bada i Maggie Gyllenhaal, który przez większość czasu nawet trzyma się kupy – ale gdy padły słowa na K i C (ze strony Bridgesa - w stronę piersi Maggie, ze strony Maggie – w podłogę) już wiedziałem że nic z tego nie będzie. Tak więc beznadziejne zakończenie („bo NIE !!”) tej znajomości wcale mnie nie ruszyło.

Jest to po prostu standardowa historia, ze standardowym rzucaniem nałogów i odnajdywaniem sensu życia – wszystko równo guzik mnie obchodziło. W sumie to wszystko mogło się zakończyć inaczej, bardziej tragicznie, i wątpię by reżyser dał radę tym zainteresować choćby samego siebie.

Dobra jest na pewno rola Bridgesa (chociaż nadal wolę jego kreację z „Jak stracić przyjaciół...”) i przyjemne dla ucha piosenki country (zaskakujące odkrycie: zarówno Bridges jak i Farrell umieją śpiewać!), jednak tu jest jeden problem: wszystkie brzmią tak samo. Różnią się słowami, ale ogólna melodyjność jest bardzo podobna w każdej z 5 piosenek. Nie oznacza to zaraz monotonii, ale mogłoby być ciekawiej.


5/10

A tu mój ulubiony kawałek country: http://www.youtube.com/watch?v=4nAZFMcBtwQ