Film przywołuje obraz małego chłopca zafascynowanego niebem. Podczas nieobecności ojca, pilota odrzutowca, chłopak zostaje sam ze swoim niepełnosprawnym dziadkiem i w otoczeniu pustych szklarni bawi się latawcem. "Szklane obłoki" to poetycka kontemplacja, w której Vláčil wykorzystuje abstrakcyjne obrazy odbitego przez szkło światła by opowiedzieć historię chłopca, starszego mężczyzny i ich wspólnej miłości do latania.