Cóż takiego wartościowego w tej - może i pięknej, ale obrzydliwie ckliwej w swojej piękności - produkcji? Gdzie jakaś głębia? Gdzie jakieś nowatorskie przesłanie? Toż to zwyczajny wyciskacz łez, wyprodukowany na potrzeby rozgoryczonych nastolatek i popadłych w dokuczliwą rutynę pań domu. W dodatku pełen perfidnej naiwności, sztuczności i fałszu. Fałszu wylewającego się litrami. Przykłady? Chociażby generalna koncepcja. 'Kozak wymiatacz' poznaję 'lamerkę kujonkę'. Początkowa niechęć obojga do siebie przeradza się w ogromną miłość. Wszyscy z zewnątrz oczywiście są przeciw i chcą za wszelką cenę unicestwić nieoczekiwany związek, para jednak nie daję za wygraną - pozostaje nierozłączną bez względu na okoliczności. Zakończenia nie zdradzam. Napiszę tylko, że jest znakomitym, dobitnym uzasadnienia moich zarzutów.

Ciekawe, ile bluzgów teraz się posypie. W każdym razie nie odpiszę na takowe. Riposty użyczę jedynie osobom kulturalnym, wiedzącym na czym polega dialog.