Czasami mam dość oglądania filmów, które cały czas mi łażą po głowie, nie moge o nich zapomnieć i zastanawiam się, "co by było, gdyby...". Albo które chciałabym oglądać cały czas. I do takich należy z pewnością "Szkoła Uczuć". Na szczęście, miałam przyjemność oglądania tego jeszcz w kinie i z napisami, bo z lektorem to nie byłoby to samo.
Wzruszyłam się, i to bardzo. Przejmująca postać Jamie. Stałą się jedną z moich ulubionych bohaterek fimowych. Współczułam jej, od samego początku historii, a nawet nie wiem czemu, bo przecież była taka szczęśliwa, nie przejmowała ię, co ludzie powiedzą... i za to ja lubie!
Londona tez polubiłam. To było takie piękne, kiedy spełniał jej życzenia i chciał, zeby jej ostatnie chwile życia był jak najpiękniejsze...
Chyba każdy chciałby tworzyc ukochaną osoba taką parę.
Dobra, może dla niektórych za bardzo się ekscytuję, ale właśnie tak na mnie ten film podziałam. Poruszył mnie do głębi, jak to sie mawia.
(A tak sobie obiecywałam, ze juz nie bede oglądać filmów dla młodzieży!)
Zdziwiła mnie Mandy Moore. Myślałam, że bezie o wiele gorsza. A okazął się bardzo dobra, jak dla mnie. Shane West grał trochę mniej przekonująco, ale tez był niezły.
Nie moge przestać myśleć o tym filmie.
Głupie uczucie.