czy z tak ponurej opowiesci jak ta o jednookim i jednorekim roninie mozna zrobic swietna komedie, radosnie wysmiewajaca nieporadnych samurajow i jeden z najslynniejszych japonskich klanow? otoz mozna - taki wlasnie film wyszedl spod kamery sadao yamanaki, zaledwie kilka lat po premierze literackiego pierwowzoru, gdy nie posiadal on jeszcze statusu klasyki. fabula przypomina oryginal tylko w zarysie - jest tu i wspomniany ronin i warty milion ryo dzban, ale stanowia jedynie pretekst dla kolejnych zwrotow akcji. duzo wazniejsi okazuja sie bohaterowie niewymienieni w tytule - film nasmiewa sie z ich przywar, ale tez pokazuje ich jako zwyklych ludzi, dla ktorych dazenie do szczescia jest znacznie wazniejsze niz odnalezienie jakiegos dzbana, nawet wartego fortune. pomimo siedemdziesieciu lat film oglada sie wysmienicie, duza w tym zasluga rezysera, ktory laczy watki dramatyczne z komicznymi w sposob wrecz genialny, a scen ktore zapadaja w pamiec na dlugo po seansie jest tu bez liku. szczerze polecam :)