To typowe dla japońskiego kina, "syndrom połowy filmu". Mówię tylko ze swoich obserwacji, ale Japończycy zazwyczaj świetnie zaczynają, żeby potem rozdrabniać się na poetyckich smrodkach i nachalnym wciskaniu widzowi filozofii do gardła. Esencją tego jest dla mnie druga część "Battle Royale". Mówię oczywiście o współczesnym kinie, ale elementy niepotrzebnego przedłużania można znaleźć nawet w kinie poprzednich dekad.

Spośród filmów anime które dotąd oglądałem to ten jest obecnie najmniej interesujący.
Sadziłem ze tylko w serialach anime występuje mnogość nie potrzebnych bohaterów, ale widze pierwszy raz to spotykam w filmie.
Ten cały 'Szczur' nie widzę celu jaki tutaj odgrywał, minotaur tez taki odlot twórców bez sensu.
Skoro zaczynali z potyczkami dzieciaków to wolałem aby w tym zostali, a dodali świat/ reguły dorosłych i film jest prostym przedstawieniem 'o złych dorosłych co w drodze do zysku nie maja żadnych zahamowań' .
Jeżeli oglądać anime gdzie zło czai się na słabych mieszkańców miasta to już lepsze jest Akira czy Metropolis.