"Wulkan miłości" podbił świat dokumentów chyba z miejsca, jeszcze podczas premiery na Sundance. Potem było nasze MDAG, premiera kinowa i tak to trwa, gdy obecnie jest na VOD. Opowieść o parze naukowców, wulkanologów, których połączyła miłość do siebie oraz do wulkanów miała wszystko, by skraść sympatię większości ludzi. Tam też był narrator pochodzący z Niemiec, ale było naturalnym z mojej strony by zastanawiać się: czemu nie robi tego Herzog? Otóż zrobił po prostu swoją wersję – nie biografię czy skrót wydarzeń, ale skupienie się na końcówce losów tej pary. "Wulkan miłości" bardziej uderzał tą informacją, Herzog podaje nam ją na samym początku: tutaj zginą, za kilka dni, w skutek erupcji, którą sami przewidzieli. To nie jest dokument, ale celebracja tych ludzi i ich pasji jako takiej, jako aktu miłości do czegoś, ale też samych wulkanów. To po prostu naturalne połączenie: ci ludzie, ich życie oraz pan Herzog. U niego patrzymy na erupcję wulkanów tak, jakbyśmy patrzyli na nią osobiście. Z czasem komentarz zanika, bo już jesteśmy wprowadzeni: już rozumiemy, co widzimy. I tylko oglądamy naturę ze wszystkich stron – łącznie z ze zwierzętami skazanymi na śmierć, bo w wyniku erupcji ugrzęzły w mule. I tak stoją bez szans na ratunek, jeszcze żywe.

"Fire of Love" oraz "Requiem" są naturalnym połączeniem. Jedno wspiera drugie, nie aby jedno było lepsze od drugiego, ale we wspólnym celu: opowiedzenia o tych ludziach. To jest piękne.