Film mi się bardzo podobał. Mało było elementów komediowych, lecz niektórych momentach się zaśmiałem. W niektórych nawet łezka mi z oka pociekła. Lubię oglądać komedie romantyczne, jeśli jakiś film z tego gatunku jest dobry zawsze wnosi "coś" do mojego hmmm serco-rozumu (nie wiem jak to nazwać :P ) i tak było i tym razem. Ostatnio uderza mnie fakt, że aktorzy i aktorki w filmach "zachodnich" są za bardzo wyszykowani sprawia to z jednej strony wrażenie przerysowania stereotypów i formy bajkowej. Z drugiej strony jednak rozumiem, że w tego rodzaju filmach duży nacisk się na wrażenia estetyczne, tak by film się mile oglądało, dlatego jest to uzasadnione. Historia ta nawiązuje może do opowieści wróżki jak to "w ten dzień spotkasz swoją wielką miłość". Nowością w tym wypadku było podstawienie nowinki technologicznej za szklaną kulę co samej przepowiedni nadaje "98%" sprawdzalności.

Ten film się przyjemnie ogląda, tak jak ktoś wyżej napisał, ładne kobiety (to uatrakcyjnia ten film dla mężczyzn) i przystojni faceci artyści lub intelektualiści. Uczestniczymy w scenach tj. wizyty w pubie, uroczystości rodzinne, praca, hobby, czyli wszystko z czym stykamy się na co dzień. To sprawia właśnie, że myślimy, że film jest "łatwy" i nic sobą nie wnosi. Jednak w tą "codzienność" wplecione są problemy nowej rzeczywistości w jaką w chodzimy w XXI, jak i problemy ponadczasowe. Warto wymienić kilka. Komercjalizacja miłości rzuca się tu na pierwszy plan. Konsumenckie podejście do życia. Brak jednolitych wartości, pomieszanie kulturowe. Rozwody, osłabienie się kontaktu z "ojcami", którzy w wielkim świecie odnoszą sukces, a których w ogóle nie znamy. Wiązanie się ludzi różniących się mocno wiekiem. Problemy osobiste dotyczą zranionych matek, które ustawiają dzieci tak aby nie popełnili tych samych błędów co one. Szukanie miłości w przelotnych znajomościach. "W tym mieści y każda barmanka uczy się aktorstwa, a każdy kasjer pisze swoją książkę", każdy ze swojego małego świata próbuje się wybić, nabrać znaczenia. Bohaterkę spotyka niepewność swoich uczuć, szuka odpowiedzi u swojej siostry która potrafi głównie bawić się życiem niż żyć naprawdę, co w którymś momencie jej samej przeszkadza i zaczyna ona widzieć jak ciężko jest się przestawić. Jest tego o wiele więcej, ale wrócę może do samego filmu.

W czasie ukazania się napisów końcowych byłem zdezorientowany z początku, pewnie jak większość z was. Uważam to za jedną z zalet tego filmu, nie podaje ani tandetnego happy end'u ani gotowych wniosków na tacy. Musiałem sam zadać pytanie jakie wnioski można wysnuć. A można wysnuć całkiem sensowne. Z jednej strony jest "dzika miłość", spontaniczna i wciągająca przygoda, dobra zabawa, z drugiej strony chęć planowania sobie życia, posiadania pewnego oparcia i gruntu na którym moglibyśmy budować "coś pewnego i trwałego". Zauważcie, że mimo wielkiego uczucia Ooma, od początku kłóci się z Mikiem. Nie łapie ona jego poczucia humoru. Fascynuje on ją w sensie tajemniczości oraz zdecydowania i zrywu namiętności. Jednak nie jest on osobą, która jej imponuje (w przeciwieństwie do Dana, który jest wykształcony i rozwija się zawodowo). Spotkanie z Danem na przyjęciu jest dość symboliczne, często nie wiemy jak się mamy zachować jak spotkamy nasz "ideał", kiedy żyjemy w napięciu nawet jeśli poznamy go to nie zauważamy jego cech - Ooma pyta się siostry "to jaki on jest?". Główny morał ukazuje nam się właśnie w końcówce. Szukamy "swojej miłości" w różnych dziwnych miejscach, a okazuje się że ona jest w miejscach które odwiedzamy stale tylko np. w innych godzinach.

W związek trzeba wejść w sposób dojrzały, powód musi być tylko jeden uprawianie Miłości przez duże M ;). Te wszystkie mniejsze przelotne związki nie są czymś złym, one przynoszą nam radość i dają doświadczenie. Do innych osób mogą pociągać nas różne rzeczy, lecz dojrzałość to wybór osoby z którą się dobrze czujemy i z którą możemy nawiązać fajny kontakt, który wynika po czasie, a nie po paru komplementach. Jeśli nasz partner ma podobne zainteresowania, jest na podobnym poziomie wtedy jest o czym rozmawiać.
Steph spotykając dana "po prostu widzi", że jest to facet dla jej siostry, że będą do siebie pasować (Sama jednak się w nim zakochuje, mimo, że nie należy do grupy mężczyzn w których wcześniej celowała). Przy okazji mogę powiedzieć, że postać Steph odzwierciedla takie kobiety które boją się zostać starymi pannami i takie, którym to właśnie grozi (Mimo tego, że jest śliczna ^^).

To nie jest tak jak ktoś pisze w postach u góry, że Ooma wybrała, ona kierowała się uczuciami, chciała wrócić do Mika, jednak on się zachował w taki sposób (za który ma umie pełny szacunek i respekt), że mimo będąc artystą, wierząc, że ludzie mogą być szczęśliwi wybierając własną drogę podjął świadomą decyzje o nie byciu razem, miał świadomość sytuacji, powiedział do niej "mam złamane serce", ale "Ty mnie nie kochasz" (w kilku rozmowach wychodziło, że Ooma po prostu nie wie co to miłość, nie wie co to za uczucie, za Mike wiedział, przykładem dla niego byli jego rodzice z czwórką dzieci). Mike też wskazał na to, że przez te wydarzenia Ooma się rozwinęła (dojrzała), (parafrazując)~ "przestając wierzyć w timer możesz być pewna co do twojej miłości do Dana". Czyli dopiero jak kobieta odrzuci swój wyidealizowany obraz mężczyzny, jako księcia z bajki, czy też bratniej przeznaczonej sobie duszy - wtedy może dopiero dowiedzieć się czym jest miłość i być z mężczyzną, którego będzie kochać, ale już nie na "szczenięcych" zasadach.

Dochodząc do końca puenty, można usłyszeć w pamięci głos Dana "powinnaś się częściej spóźniać". Znów można nie zauważyć tego przesłania, wygląda on jak zwykły tekst podrywu, flirtu jednak jak tak się zastanowiłem, że to jest rada w stronę kobiet, aby się nie śpieszyły za bardzo, aby nie pozostawały w związkach z niewłaściwymi facetami.

Filmowi nie dam max gwiazdek, ale go bardzo wysoko oceniam. Miły w odbiorze, ciekawa historia oraz nie do końca standardowy wraz z zakończeniem.