Film opowiada o traumie dzieci wywiezionych podczas wojny do obozu koncentracyjnego Gross Rosen (dzisiejsza Rogoźnica). Pierwszy dzień w obozie małego Zenka Cickiego. Na tzw. kwarantannie szukał jedzenia w śmietniku koło krematorium. Nie wiedział gdzie się znalazł. Przyłapał go esesman i pokazał mu palące się zwłoki jakiegoś więźnia ostrzegając, że tak skończy jak się tu będzie kręcił... Przerażony chłopiec wrócił do baraku, przytulił się do swego ojca i rozpłakał się. Ojciec głaskał go po głowie dla uspokojenia i dostrzegł w jego włosach siwe pasemko... Zenek miał wtedy równo 14 lat. Jego przeżycia i paru niewiele starszych osób są treścią tego filmu.