Triumf Sodomy

Jest to do bólu prawdziwe – bo osadzone we współczesności – postpornograficzne kino społeczne, rewolucyjne zarówno w formie jak treści. Kino bardzo świadomie operujące językiem kulturowych marginesów, świadome technicznych i formalnych uwarunkowań – bo tylko kino zrodzone z kultury marginesu może o tej kulturze opowiadać w sposób istotny... Jest to do bólu prawdziwe – bo osadzone we współczesności – postpornograficzne kino społeczne, rewolucyjne zarówno w formie jak treści. Kino bardzo świadomie operujące językiem kulturowych marginesów, świadome technicznych i formalnych uwarunkowań – bo tylko kino zrodzone z kultury marginesu może o tej kulturze opowiadać w sposób istotny i szczery. W postpornograficznej narracji, która poszerza granice dokumentu do tego stopnia, że staje się ona zresetowaną fikcją, nie ma miejsca na kompromis. Ten film nie ma zadowolić uprzywilejowanych ani udawać, że w jakikolwiek sposób używa ich języka. To kolektywna wizja artystycznej wolności zrodzona z pragnienia zemsty, ścieżka prowadząca do obalenia patriarchalnej moralności i wezwanie do ostatecznego uwolnienia seksualności z binarnych pułapek, bo Tryumf Sodomy jest również Tryumfem Miłości. czytaj dalej