Tuż po weselu Pressbooks

Jacob Petersen, pełen ideałów dyrektor upadającego sierocińca w Indiach, poświęcił życie opiece nad porzuconymi na ulicach dziećmi. Kiedy nad sierocińcem zawisła groźba likwidacji, Petersen dostaje niezwykłą ofertę pomocy. Nieznany duński biznesmen J?rgen, proponuje mu dotację w wysokości 4 milionów dolarów. Istnieje jednak pewien dziwny warunek? Jacob musi wrócić na stałe do Danii. J?rgen wiedzie życie, którego niejeden mógłby mu pozazdrościć. W interesach idzie mu świetnie, jest przedsiębiorczy i zamożny, a w domu czekają na niego piękna żona i dwójka udanych dzieci. Jednak dla Jacoba styl życia J?rgena uosabia wszystko to, przed czym, przed wielu laty uciekł z Kopenhagi do Bombaju. Tam wyrzekając się wszelkich wygód pomagał najuboższym. Teraz los sierot zależy od jego decyzji: albo wróci do świata, którego nie znosił, albo dotacja przepadnie, i dzieci ponownie znajdą się na ulicy. W końcu, ubłagany przez swoich współpracowników, zgadza się na powrót do dawnej ojczyzny. Na miejscu, już w czasie pierwszego spotkania, J?rgen dość stanowczo nalega, aby Jacob wziął udział w weselu jego córki, które odbędzie się w najbliższy weekend. Zaskoczony Petersen początkowo odmawia; uważa, że i tak dużo zrobił poświęcając swoje ideały i wracając do Kopenhagii. Nie rozumie poza tym motywacji swojego darczyńcy; mógł przecież kierować nowo utworzoną fundacją na rzecz sierot będą tam, w Indiach. Wesele, na którym Jacob w końcu się zjawi, okaże się przełomowym momentem w jego życiu; swoistym łącznikiem pomiędzy zapomnianą przeszłością, a teraźniejszością. Zarówno on, jak i rodzina J?rgena, stanie w obliczu największego życiowego dylematu. ?Tuż po weselu? to kolejny film Suzanne Bier, który zyskał uznanie krytyki oraz odniósł sukces komercyjny. Mads Mikkelsen za rolę Jacoba został nominowany do tegorocznej nagrody Europejskiej Akademii Filmowej w kategorii ?Europejski Aktor?, zaś sam film został zgłoszony jako duński kandydat do Oscara 2007 (w kategorii ?film nieanglojęzyczny?).

?Tuż po weselu? ? dramat o wstrząsających odkryciach i trudnych wyborach ? mógłby być filmem nieznośnie sentymentalnym i schematycznym. Ale świetny scenariusz, inteligentna reżyseria oraz wyśmienite aktorstwo sprawiają, że nowy film duńskiej reżyserki Susanne Bier, jest nie tylko wzruszający, ale i dobrze opowiedziany. www.variety.com, GUNNAR REHLIN Jak każdy dobry melodramat, ?Tuż po weselu? wyciska łzy, ale również daje nadzieję. Reel.com, Pam Grady Mocno chwyta za serce, i jest pełen naprawdę mocnych scen. Planet sick-boy, Jon Popick Susanne Bier, duńska reżyserka, która jak mało kto potrafi odsłaniać delikatne warstwy ludzkich słabości, powróciła (?) ze swoim trzecim już filmem ? świetnie nakreślonym rodzinnym portretem. Hollywood Reporter, Michael Rechtshaffen

?Siłą moich filmów jest zawsze postać? Cineeuropa: ?Tuż po weselu? to trzeci film, przy tworzeniu którego współpracowała pani ze scenarzystą Andersem Thomasem Jensenem. Jak wygląda wasza współpraca? Susanne Bier: To trochę przypomina grę w ping-ponga. Zadajemy sobie nawzajem mnóstwo pytań, tworzymy zarys historii i wtedy Anders zaczyna pisać poszczególne sceny. Wtedy ja znów wkraczam, dyskutujemy i wprowadzamy korekty, a w efekcie powstaje coś zupełnie różnego od tego, co zamierzyliśmy na początku. Siłą napędzającą są zwsze postaci, i to zawsze one determinują rozwój wydarzeń oraz to, jak postrzegamy te wydarzenia, nigdy odwrotnie. Tłem wydarzeń w tym filmie jest pomoc humanitarna. Czy wydarzyło się coś szczególnego, co panią zainspirowało? Nie, nic takiego nie miało wpływu na powstanie tego filmu. Zarówno ja, jak i Anders skupiliśmy się właśnie na budowaniu postaci. Anders był zafascynowany postacią Jacoba (granego przez Madsa Mikkelsena), ja zaś J?rgena (w tej roli Rolf Lassg?rd). To, co jest naprawdę interesujące w postaci Jacoba, to jego dylematy człowieka Zachodu, mającego dobre intencje. Chcemy zrobić coś dobrego, ale jakie są tak naprawdę motywy naszego postępowania? Czy powodem jest niezgoda na jakiś aspekt naszego życia czy też po prostu czysta chęć niesienia pomocy innym? Prawdopodobnie motywy te współgrają ze sobą. Anders ma do tego typu ludzi bardziej surowe podejście niż ja, a ponadto dość cynicznie zapatruje się na kwestię pomocy humanitarnej. Osobiście, zupełnie nie interesuje mnie to, jakie są motywy postępowania J?rgena. To moja ulubiona postać w tym filmie, przede wszystkim dlatego, że fascynują mnie mężczyźni obdarzeni siłą ? ale tak jest pewnie w przypadku większości kobiet. Rolf Lassg?rd jest rzeczywiście wspaniały. Scena, w której załamuje się i wyznaje żonie, że tak naprawdę boi się śmierci, jest bardzo mocna? Ta scena została napisana zupełnie inaczej. W zamierzeniu miał to być moment ukazania życzliwości, panującej pomiędzy małżonkami, którzy w delikatny sposób żegnają się ze sobą. W scenariuszu zostało to obmyślone tak, żeby ukazać niejako moment prawdy. Ale kiedy zaczęliśmy kręcić, zdaliśmy sobie sprawę z tego, że taka scena jest daleka od prawdy. Bo przecież taki człowiek jak J?rgen w podobnej sytuacji wpadłby w desperację. Tak więc, na dwa tygodnie przed rozpoczęciem zdjęć, raz jeszcze przedyskutowaliśmy tę scenę z Andersem. Uparłam się, że powinna ona być naprawdę mocna. W efekcie, daje nawet wrażenie sceny przemocy. Ponownie współpracowała pani z aktorem Madsem Mikkelsenem. Co pani najbardziej w nim ceni, oczywiście z wyjątkiem jego wyglądu zewnętrznego? Naprawdę kocham jego żonę (śmiech)! Mads jest prawdziwym poszukiwaczem. W każdej postaci doszukuje się prawdy i robi to tak drobiazgowo, że czasem aż żałuję, że nie jest bardziej leniwy. Właśnie skończyła pani zdjęcia do filmu wytwórni Dreamworks ?Rzeczy, które utraciliśmy w ogniu?. Jak doszło do tej współpracy i jak może pani opisać swoje pierwsze doświadczenia w pracy w Hollywood? Wysłali mi scenariusz i niemal od razu pomyślałam: ?Tak, mogę to zrobić?. Myślę, że naprawdę miałam szczęście, bo film ten produkowali Sam Mendes i Sam Mercer (producenci M. Night Shyamalana), a więc była to naprawdę artystyczna ekipa producencka. Współpraca z Dreamworks była naprawdę ekscytująca, ale też bardzo intensywna, z racji tego, że są bardzo wymagający. Ale nie sądzę, żeby praca w Ameryce jakoś znacznie różniła się od tego, jak pracuje się w Europie. To, co robię ja czy aktorzy, to właściwie to samo, różnica polega na tym, że tam widzisz na planie 150 osób z krótkofalówkami. Nigdy nie będziesz w stanie zapamiętać ich wszystkich, ale praca jest naprawdę efektywna. 20 grudnia 2007, Annika Phan, http://cineuropa.org

Susanne Bier Urodziła się w 1960 roku. Zanim w 1987 roku ukończyła reżyserię w kopenhaskiej Szkole Filmowej, studiowała na Akademii Sztuk i Designu w Bezalet w Jerozolimie i architekturę w Londynie. Jej film dyplomowy De Saliges Ř zdobył pierwszą nagrodę na Festiwalu Filmów Studenckich w Monachium i został wzięty do dystrybucji przez brytyjski Channel Four. Bier jest autorką nagradzanych na festiwalach filmów, takich jak: Freud Leaving Home (1991), Family Matters (1993), Like it never was before (1995), Credo (1997) i The One And Only (1999), który został obsypany nagrodami na Festiwalu Filmów Duńskich i stał się ogromnym sukcesem wśród duńskiej publiczności. Podobnie było z filmem Open Hearts (2002) ? dobrze przyjęty przez krytykę, był przebojem kinowym w rodzimym kraju i brał udział w wielu festiwalach filmowych, łącznie z Międzynarodowym Festiwalem Filmów w Toronto, San Sebastian, czy Londynie ? by wymienić tylko niektóre. Oprócz filmów fabularnych, Bier kręci także krótkometrażówki, teledyski i spoty reklamowe. WYBRANA FILMOGRAFIA 2007: Dirty Sanchez: The Movie (aktorka) 2007: The Duchess (reżyseria / scenariusz) 2006: Rzeczy, które utraciliśmy w ogniu (reżyseria) 2006: Tuż po weselu (reżyseria, scenariusz) 2004: Bracia (reżyseria, scenariusz) 2002: Open Hearts (reżyseria, scenariusz) 2000: Once In a Lifetime (reżyseria) 1999: The One and Only (reżyseria) 1997: Credo (rezyseria) 1995: Pensionat Oskar (reżyseria) 1994: Det Bli'r i familien (reżyseria) 1991: Freud Flyttar Hemifran (reżyseria) 1989: Notater om Korlighedon (asystentka reżysera)