Eksperymentalna w formie opowieść o "filmowych" procesach, zachodzących w ludzkiej świadomości, o jej wędrówkach pomiędzy wnętrzem, a tym, co na zewnątrz. Erudyta, "malarz" wideo - Tzu Nyen Ho, zainspirowany książkami Michela Foucaulta, a w szczególności Gillesa Deleuze'a i Félixa Guattariego, filozofów i "schizoanalityków", próbujących uwolnić nowoczesne społeczeństwo od freudowskiej psychoanalizy, do pomocy neurotycznym osobowościom naszych czasów angażuje kino. Robi to w sposób przewrotny i wyjątkowo malowniczy. Jego celem jest wywołanie u widza konsternacji, zatrzymanie zwyczajnego procesu myślowego, popchnięcie go ku nowym obszarom. W tym celu, biorąc kamerę do ręki, dokonuje dokumentacji "przypadku", projektując jednocześnie kinematograficzną grę. Skomplikowane? Być może, ale dzięki temu jego film na naszych oczach staje się pełną uroku tajemnicą.
Jesteśmy świadkami morderstwa. Jeden z głównych bohaterów filmu, zabijając swoją żonę, ma wrażenie, jakby oglądał film. Pod wpływem traumatycznego zdarzenia traci głos. Zostaje umieszczony w specjalnym szpitalu psychiatrycznym, który swoim pacjentom oferuje filmową terapię. W życiu nic nie zdarza się dwa razy i tylko pamięć niepewnie próbuje przewijać przeszłość jak taśmę w mózgu. Zadaniem pacjentów jest zrealizować film wideo, który stanie się pozytywną alternatywą dla złych instynktów, które kazały im zabijać i krzywdzić. Terapeutyczna moc kina ma jednak różne, nie tak oczywiste właściwości.
opis festiwalowy
