Jeśli chodzi o polską kinematografię to mam z tym straszny problem. Ostatni raz jakikolwiek rodzimy film zachwycił mnie lata temu, chociaż nie wiadomo czemu moja masochistyczna strona każe mi co jakiś czas sięgać po głośniejsze polskie produkcje, w nadziei na wyłapanie tej perełki w zalewie... no właśnie, w zalewie przeciętności, bylejakości, jakiejś takiej nie wiem, nijakości? Mam taką teorię: w Polsce kręci się tak mało filmów, na które tak cholernie trudno zdobyć kasę, że 99% produkcji musi mieć dofinansowanie z PISFu i innych podobnych instytucji, z których żadna nie pozwoli twórcom pojechać po bandzie, rozwinąć skrzydeł czy (o zgrozo!) stworzyć czegoś oryginalnego, wykraczającego milimetr poza ustalone ramy. I ten film jest doskonałym tego przykładem. Miało być WOW, były zachwyty, srebrny niedźwiedź, a tymczasem film jest przeciętny do bólu. Czekałem na jakieś grande finale, na coś co by mnie pod koniec wzruszyło, zmusiło do refleksji, no COKOLWIEK na litość boską. Tymczasem historia się kończy ot tak bez żadnej kulminacji, bez żadnej zapowiedzi, bez żadnego momentu finałowego, po prostu koniec i już. Nie kupuję tego, przygnębiające opowieści o polskiej prowincji to już Smarzowski przerobił lata temu, ile można...