Bardzo lubię kino Coppoli, tym bardziej ucieszyło mnie, gdy usłyszałem, że mistrz zabiera
się za mój ulubiony gatunek, czyli film grozy. Podobało mi się też, że obsadził Kilmera w
głównej roli. Pamiętając jego bardzo dobre role w "Gorączce", "Duch i Mrok", czy genialną
kreację w "The Doors" zawsze żałowałem, że tak bardzo ostatnio obniżył loty. Na "Twixt"
czekałem z niecierpliwością, bardzo mnie dziwiło, że przeszedł zupełnie bez echa. Po
obejrzeniu wiem już dlaczego. Próżno szukać w nim czegokolwiek oryginalnego.
Koronnym przykładem na banał jest postać głównego bohatera - trochę zapomniany
autor powiastek grozy, bez nowych pomysłów, niestroniący od alkoholu, rozwodnik,
stracił córkę w wypadku - mam nadzieję, że wszyscy filmowi pisarze dzielą przynajmniej
trzy z tych cech. Do tego mamy senne miasteczko, podstarzałego szeryfa i sprawę
zabójstwa młodej dziewczyny - i tutaj nic nowego. Chciałoby się powiedzieć, że
scenariusz nie musi być wcale oryginalny, jeśli film jest dobrze zagrany i opowiedziany w
ciekawy sposób. I tak jak do samej gry aktorskiej większych zastrzeżeń nie mam, to
sama historia jednak nie wciąga. Mało tego, momentami drażni sposób prowadzenia
akcji. Zwłaszcza ciągłe przenoszenie nas w świat snów bohatera, wypełniony słabymi
efektami komputerowymi i dziwną muzyką. Zakończenie ucina akcję nagle i jest, mówiąc
delikatnie, nieprzekonujące.
Podsumowując - gdyby był to film jakiegoś młodego, mało znanego reżysera, można by
powiedzieć, że jest średnio. Pamiętając jednak tak genialne obrazy Coppoli, jak
"Dracula", czy "Czas Apokalipsy", kryteria oceny trzeba zaostrzyć. Mamy więc naprawdę
słaby film mistrza. Szkoda.