"Po pierwsze nie widziałam, by wspierał swoją ukochaną. Na początku filmu nie bez przyczyny pokazana jest scena, gdy spotyka on Christine przebraną za jedną z baletnic i jej nie poznaje. Gdy Christine debiutuje nagle cudowne ozdrowienie, Raoul idzie do niej z kwiatkiem i mówi że cudownie śpiewała. Fakt, mógł jej nie zauważyć, każdemu to się zdarza, ale uważam, że wtedy ta scena nie byłaby pokazana w filmie.

Raoul był dla mnie nieudacznikiem. Na prawdę, odniosłam wrażenie, ze niby walczy z Upiorem, ale tak na prawdę oprócz tej sceny na cmentarzu nie robił nic. Chciał dorwać Upiora w teatrze wystawiając Christine jako przynętę. Tyle, że miał on "wtyki". Dorwać upiora mieli ludzie wyspecjalizowani (jak na tamte czasy). Upiór za to wszystko robił sam, bez niczyjej pomocy. Uważam, że wykazał się on dużo większym sprytem i zaangażowaniem we wszystko niż bogaty Raoul."

Był nieudacznikiem bo nie mordował, nie gwałcił i nie był zaborczy? Jeśliby iść myślą przewodnią Webbera, to Raoul był ciepłą kluchą, która bezczelnie weszła Upiorowi w paradę, ukradła mu muzę a później okazał się kretynem i biedna uciśniona Krystyna zatęskniła za Upiorem już przed ślubem.
To jest rozważanie, jeśli ktoś bierze pod lupę także nieudolny sequel.

Pierwowzór musicalowego Raoula, mistrzowsko zagrany przez Steva Bartona, ma wszystkie cechy, które ty nie raczyłaś dostrzec w filmie. Co prawda, Patrick Wilson nie jest wymarzony Raoulem, ale nawet u niego można zaobserwować coś takiego jak : szczera bezinteresowna miłość, pozbawiona chęci posiadania. Bo Raoul nie pragnął Kryśki dla siebie, nie chciał zamknąć ją w lochu i napawać się jej głosem. Był dobrym człowiekiem, a że los obdarzył go urodą i bogactwem, to tylko niesprawiedliwość, która była, jest i będzie.
Poza tym, nie wiem czy zauważyłaś Erik był psychopatą a opera była pełna ludzi. Według ciebie powinien rzucić się nieuzbrojony i rozpocząć wesołe mordobicie?

Na samym wstępie wytknę, że nie wszystkie by wybrały Upiora. Co najmniej kilka osób tutaj by się solidnie zawahało. Co do Raoula, nie wiem skąd wrażenie, że kochał Krysię słabiej niż Upiór. Bo nie podpalił opery i nikogo nie zabił by ją zdobyć? Ryzykował swoje zycie i walczył w jej obronie, to nie wystarczy? A ze do łapania Upiora zatrudnił ludzi... znacznie rozsądniejsze rozwiązanie niż własnoręczne rzucanie się na niebezpiecznego człowieka (wybacz, Ericzku). Co miał zrobić, wskoczyć na scenę podczas don Juana i rzucić się do mordobicia z Upiorem?

Nie widzę też nic naciąganego w ostatecznej decyzji Kryśki. Upiór zabił dwóch ludzi w teatrze, na jej oczach był gotów zabić trzeciego. Przy całym współczuciu dla niego i wdzięczności za to co dla niej zrobił, pogalopowałabyś na jej miejscu składać mu serce do stóp?

Widzę, że mnie nie zrozumiałyście. Ja chciała po prostu pokazać, że Raoul jest w tym filmie "zwykłym" człowiekiem, a Upiór jest "kobiecym ideałem". Dlatego zdecydowana większość chciałabym, aby Christine wybrała Upiora.

Patrząc na to wszystko powierzchownie Upiór jest waleczny, nieokrzesany, odważny, romantyczny... po prostu ideał. A Raoul niczym nie zachwyca.

Dlatego też wybór Christine mógł być dla większości dziewczyn zły. No bo, jak Christine mogła odrzucić TAKIEGO faceta. Był biedny, okaleczony, a jednak tak mocno ją kochał... Wszystko to przyćmiło Jego podłe zachowanie.

Dla wyjaśnienia dodam, że osobiście wybrałabym wampira z ww powodów, ale również dlatego, że uwielbiam rozwiązywać zagadki i utrudniać sobie życie. Po prostu chciałbym żyć z kimś takim jak wampir, bo takie życie wydawałoby mi się bardziej atrakcyjne. Nie jestem egoistką, wydaje mi się, że na miejscu Christine byłabym z Raulem, ale jestem widzem i zupełnie inaczej odbieram te dwie postaci.

Ekhem... WAMPIR?!?!

Erm... jakiego wampira? Skąd tu nagle wampir?

Poza tym w życiu bym nie powiedziała, że Upiór był kobiecym ideałem. Raz, że był od tego daleki jak Syberia od Riwiery, dwa, że stawiałoby to całą opowieść zupełnie na głowie.

"Widzę, że mnie nie zrozumiałyście. Ja chciała po prostu pokazać, że Raoul jest w tym filmie "zwykłym" człowiekiem, a Upiór jest "kobiecym ideałem". Dlatego zdecydowana większość chciałabym, aby Christine wybrała Upiora."

Wiesz, zwykły zjadacz chleba nie ma tytułu wicehrabiego i nie może sobie pozwolić na mecenat nad sławną operą. To tak ze strony materialnej. A poza tym, de Chagny był też przystojny( nawet Patrick Wilson, gdyby mu obciąć włosy) kochający i potrafił jeździć konno i całkiem sprawnie machać szablą, bo pokonał Upiora.
Film jest tylko nędzną namiastka musicalu, w którym pewne sprawy widzi się ciut inaczej.
A nie wiem naprawdę,o co chodzi ci z wampirem, bo o ile mi wiadomo takowy w UwO ani nawet LND się nie pojawił! :P

Kurcze, wiem. Upiór.
Po prostu oglądałam inne tematy na FilmWebie i nie wiem jak Wam, ale kiedy ja przełączam następną stronę w temacie to wyskakują mi fora z innych filmów. A tym razem wyskoczył zmierzch, także mój błąd :-)

Ekhem... ZMIERZCH?!?! A nie przypadkiem Kubuś Draczyński?

Christine odchodząc od Upiora wyparła się samej siebie. Czy mogła odnaleźć szczęście przy boku Raoula? Bardzo wątpliwe.

"Christine odchodząc od Upiora wyparła się samej siebie. Czy mogła odnaleźć szczęście przy boku Raoula? Bardzo wątpliwe."
Wałkowane to już było w temacie LND.. Dla kogoś, kto nie uznaje sequela, albo go zwyczajnie nie widział, nie jest to taki oczywiste. I błagam, nie wyjeżdżaj z tekstami typu: Wyparła się sama siebie, bo to nie jest temat" Twórczość pod wpływem". Ok Webber sobie chciał dopisać, bez wcześniejszego przemyślenia tematu, dopisał. Bóg z nim, ale rąk i nóg to dzieło nie ma.
I dopiero jak się zobaczy wersję sceniczną z porządnym Raoulem, można się jako tako połapać.
Dla mnie LND to śmiech na sali. Christine wybrała, tego którego kochała. Basta.

a widziałaś LND? Jeżeli tak możemy dyskutować, jeżeli nie to nie ma co strzępić języka. Christine w UwO nie wybrała tego którego kochała, tylko tego którego myślała, że kocha.

Mam wrażenie, że rozmawiamy tu o POTO, a nie o sequelu, który nie jest sequelem. Weź to łaskawie pod uwagę.

w pierwszych 2 zdaniach odniosłam się do ostatniego zdania w wypowiedzi Sabci. W trzecim zdaniu odniosłam się do tematu, jak sądzę....:-)

Czym wy się tutaj tak gorączkujecie? Miłość i fascynacja to dwie różne rzeczy. Christine naprawdę kochała Raula, on ją. A Erika na początku postrzegała jako coś zupełnie nieuchwytnego. Czy zakochała się w duchu? Raczej nie. Nie zmienia to jednak faktu, że była w jego mocy. A perspektywa spędzenia reszty życia w podmokłej piwnicy raczej nie pociąga zbyt wielu ludzi.

Tylko, że mój temat jest odnośnie FILMU a nie "Love never dies" i książki. Chciałabym żebyście to uszanowały.

Po za tym, uważam że druga część tego musicalu to błąd.

Nie wiem. Nie widziałam LND i nie za bardzo jestem się w stanie do niego odnieść

"Upiora" można jeszcze właśnie potraktować jako swoiste ukazanie różnic pomiędzy ludzkimi (Jak kto woli- kobiecymi) pragnieniami, a tego, co każe nam rozsądek, walkę pomiędzy sercem (namiętnością) a rozumem, przy czym naturalnie Upiór jest tym pierwszym. Są pokazane zarówno plusy jak i minusy obu tych "opcji". I jak w tej chwili się nad tym zastanawiam, to wyciągam nieco przygnębiające wnioski- to górowanie rozumu nad emocjami, które wiąże się najprościej mówiąc z pewną monotonnością i nudą. A jednak jak wyglądałoby życie Kryśki z nieokrzesanym Upiorem? Myślę, że z czasem ten "związek" mógłby stać się dosyć uciążliwy, szczególnie dla młodej, niedoświadczonej dziewczyny, która nagle musiałaby skonfrontować się z cierpiącą, egocentryczną i nieprzewidywalną osobowością Upiornego. Musiałaby go tak naprawdę uczyć życia od nowa, a przecież sama nie miała o nim pojęcia. W końcu nie można tylko śpiewać przez cały czas...
Uwielbiam tę historię głównie za to, że można ją interpretować na wiele sposobów i zawsze znajdzie się coś nowego. Zmusza do myślenia i nie łatwo jest przejść obok tego dzieła obojętnie, to przede wszystkim.

O jej! To jest powielenie archetypu pięknej i bestii. Sprawdza się zawsze i w każdej konfiguracji. Macie swoich chłopaków? Byłyście kiedyś zakochane? A teraz zamknijcie oczy, i wyobraźcie sobie, że wasz chłopak jest seryjnym zabójcą, który manipuluje ludźmi, by osiągnc swój cel. I co z tego, że jest taki przystojny, inteligentny, i o wiele mądrzejszy....Chciałybyści z kimś takim się związać, mieć dzieci? Wątpię... To tyle o upiorze.

Eh...masz rację co do tego, że kochał GŁOS Christine. Nie, liczyło się dla niego jej zdanie czy uczucia. Ale tak czy inaczej wolałabym Upiora niż Raula. Dlaczego? NIe wiem, może włsnie dlatego, że jest nieszczęśliwy. Jeśli nie byłabym jego miłości to starałabym sie byc jego przyjaciółką, aby był po prostu szczęliwy i miał bliską osobę, to wszystko.