Z typowym dla siebie sprytem i humorem Allen znów analizuje układy damsko-męskie, miłość i związki. Na przykładzie głównych bohaterek mówi o kobiecej przewrotności i o tym, jak pozory mogą mylić. Tym razem nie w Nowym Jorku czy Londynie, lecz w Barcelonie, która staje się tutaj odddzielnym bohaterem filmu. Miasto jest świetną scenerią dla fabuły, a jego klimat znakomicie oddają zdjęcia i muzyka.

Pod względem aktorskim największe wrażenie zrobiła na mnie Penelope Cruz. Jako neurotyczna, była żona Juana Antonia, co chwila mówiąca po hiszpańsku jest po prostu znakomita. Oscar za rolę drugoplanową w pełni zasłużony:) Bardzo spodobała mi się także Rebecca Hall jako Vicky. A z mniejszych ról na pewno zauważyć można (jak zwykle dobrą) Patricię Clarkson. Jedyną rzeczą, jaką można zarzucić reżyserowi jest trochę zbyt częsta obecność narratora w filmie.

Ogólnie jednak Allen proponuje nam naprawdę pełną uroku komedię (z hiszpańskim temperamentem), w sam raz na wiosnę!
8/10.