Świetny film! Bardzo podobało mi się, że akcja zaczyna się praktycznie od razu(ostrzeżenie siostry przełożonej dot. księdza), później zostaje przedstawiony obraz tejże zakonnicy - jest surowa, staroświecka, nie znosi żadnej zmiany. Obraz zdecydowanie negatywny. Kontrast - ksiądz wikariusz - nowoczesny(ba! młodzieżowy), głosi miłość do bliźniego, szokuje niczym Chrystus. Do tego siostra od Jakuba - niewinna i pełna ufności oraz miłosierdzia młoda osóbka zapatrzona w te dwie postaci. Teoretycznie z każdą chwilą powinno się wierzyć księdzu, przecież jest przyjacielem każdego człowieka, serdeczny, otwarty i nie ma na niego żadnych dowodów. Strasznie zadziwił mnie fakt, iż podczas oglądania filmu ufałam tylko i wyłącznie przypuszczeniom i "pewności" siostry przełożonej, mimo iż była okropną jędzą i tu chylę czoła wspaniałej Meryl Streep - królowa gry aktorskiej. Nie zapomnę chyba nigdy sceny, gdy po rozmowie z matką Donalda Streep odwraca się i idzie pod wiatr. Przyroda w tym filmie niebywale współistniała z akcją: bohaterka idzie pod prąd, to musi serio tak iść, ma wątpliwości i jest mroźny i nieprzyjemny poranek, nie może spać, do jej pokoju wdziera się zawierucha i deszcz. Nigdy nie lubiłam tego typu zagrań w filmach, bo były pretensjonalne, ale tym razem perfekcyjnie dograno je ze scenariuszem, co dało efekt niewymuszanego dramatyzmu.
Donald i jego matka - coś przerażającego, ale całkiem realnego. Dla akceptacji zrobią wszystko, coś na kształt syndromu sztokholmskiego. I tak właśnie siostra przełożona stała się wrogiem publicznym numer 1, nie chełpiąc się tym, że zrobiła(prawdopodobnie) dobrze, a ksiądz dostał do tego awans i role się odwróciły, wilk nadal w skórze owcy i na odwrót. Boża sprawiedliwość pod dachem szkoły katolickiej.
Konfrontacja Hoffmana i Streep jako kulminacja - moment, w którym kobieta ma się już załamać mówiąc o popełnieniu grzechu śmiertelnego, ale mimo wszystko walczy do końca i jak to mówi "wygra". Przez prawie cały film nie miałam żadnych wątpliwości, że ksiądz jest pedofilem(a to słowo nie padło tam ani razu ), taka kreację stworzyła Streep - pewna siebie, nigdy się nie myli, gra do końca i zawsze dla dobra uczniów, mimo iż oni tego nie wiedzą. A zakończenie... Nie mogło być lepszego! Przez cały seans zastanawiałam się, skąd taki tytuł, przecież ona jest pewna, a tu taka pointa.