Ostrzegam: Nie jest to typowa przypowieść dla niespełnionych seksualnie nastolatek.

To film, gdzie uczucia traktuje się w sposób delikatny i subtelny, film prosty, a jednak niejednowymiarowy; film o relacjach kobieta-mężczyzna, w którym jednak uczucia o wiele bardziej złożone ustępują miejsca prawdziwej miłości, film o kruchości życia, "o dniach, których jeszcze nie znamy", o nadziei i jej braku; film o prawdzie oraz inspiracji twórczej osiągniętej na empirycznym fundamencie.

Wszystko to niełatwo jest zmieścić w na półtoragodzinnej taśmie, jeszcze trudniej każdy wątek z osobna potraktować należytą uwagą. Jonowi Kasdanowi raczej się udało, wszak z chęcią obejrzę jego kolejny film.

Niezła reżyserka, ładne zdjęcia, dobry montaż i całkiem dobra gra aktorska okazała się kluczem do sukcesu.

I na koniec krótko o wspomnianej grze aktorskiej: Meg Ryan, mimo wieku wciąż czarowała swą urodą, nie był to jakiś popis jej umiejętności (bo takowych zbyt wielkich nie posiada), ale było - jak najbardziej - poprawnie. Adam Brody pokazał, że nie tylko do seriali się nadaję, tworzą ciekawą kreacje. Niestety - nie ustrzegł się paru manier, które powielił z O.C. i choć w serialu ta gestykulacja (bo głównie o to mi chodzi) pasowała do bohatera, to tu - z uwagi na powagę roli - była trochę nie na miejscu (ale to normalne - wyrobi się). Kirsten Stewart była niezła, ale zbyt "zwyczajna" (choć w tym filmie to może akurat nie wada), fajny dodatek stanowił też występ czarującej Eleny Anayi.

Ogólnie rzecz ujmując, polecam i kobitom i facetom, o ile te kobity nie są czytelniczkami Bravo Girl, a facetów nie interesują tylko najnowsze Piły i "dzieła" Quentina Tarantino...

Pozdrawiam.