Obejrzałam ten film dopiero dzisiaj. Klimat filmu, jego ascetyczność, obrazy, muzyka, tempo, wszystko to pozwoliło mi skupić się na credo tego filmu..dla mnie jest nim temat przebaczania. Trudny temat. Kompletnie niepopularny we współczesnym świecie. Dla mnie samej to ciągle niezgłębiona tajemnica. Film, mimo że jest pełen dylematów, podpowiada i przypomina o tym, co jest największą siłą człowieka. Coś, co współcześnie tak często nazywa się tchórzostwem. Dla mnie ten film jest z półki filmów, które pozwalają zatrzymać się w codziennym pędzie, spojrzeć za siebie i zastanowić się .. pomyśleć...poczuć.. wszystko po to żeby przeżywać to życie mądrzej, piękniej, godniej.. Film zaliczam do filmów potrzebnych. W klimacie trochę przypomina mi tegoroczne "Rozstanie". Zdjęcia natomiast, technicznie kojarzą mi się ze zdjęciami z filmów Kieślowskiego. Takie jakie uwielbiam.