W piwnicy

Pierwsze co się nasówa na myśl to Joseph Fritz.

Ulrich Seidl kontynuuje badania nad prywatnym życiem swoich rodaków. Tym razem w formie dokumentalnej, zaglądając tam, gdzie przeciętny Austriak skrywa najbardziej wstydliwe sekrety. Wstydliwe, acz stwierdzić należy: raczej nieszkodliwe. Owszem, im dalej w las, tym bardziej dziwacznie się robi, niemniej nie znajdziemy...

Seidl w swoim stylu mocno i dobrze. Swietnie zmontowany. Jak on do takich rzeczy namawia ludzi, jak ich przekonuje aby się zgodzili pokazać się w filmie? Jasne że częsciowo scenki odgrywane ale wnętrza prawdziwe.

różne hulanki swawole. Dla każdego coś miłego. Jedni w piwnicznych zakamarkach, zamiast składować różne rupiecie z uwielbieniem czczą wujka Adolfa, drudzy chwalą się upolowanymi zwierzętami, inni znowu bawią się w sadystyczną panią tyrankę i biednego bezbronnego niewolnika, a jeszcze inni przytulają i z wielką...

pan ID otwiera ludziom czaszki i złazi po schodach znajdując rzeczy o których nie śniło się nawet właścicielom przydrożnych moteli (ani ich wypchanym mamusiom)