Film absolutnie o niczym bo i nic się w nim nie dzieje. Większość dobrych thrillerów potrafi chwycić za gardło stosunkowo szybko poprzez jakieś mrożące krew w żyłach wydarzenie, którego główny bohater/bohaterka jest świadkiem. Nikt mu/jej nie wierzy, ale widz ma świadomość, że coś złego może się wydarzyć w każdej chwili.

W tym filmie jest dokładnie na odwrót - głównym powodem paranoidalnego zachowania głównej bohaterki jest to, że widzi w oknie bloku położonego naprzeciwko sylwetkę mężczyzny, który przy tym oknie stoi/siedzi, a kiedy ona decyduje się pomachać w jego kierunku, on odpowiada tym samym. Rzeczywiście, nieprawdopodobny terror. Ktoś sobie siedzi w oknie. Zamiast zasłonić zasłony i mieć to w dupie, dziewczyna popada w nerwicę. Ok, jako dramat o osamotnieniu, film się sprawdza, ale jako thriller - kompletnie nie, a tym przecież ma być. Mało tego. Po tym jak nie dzieje się absolutnie nic, reżyser serwuje nam końcówkę, która miała szansę sprawić, że opadnie nam kopara, był na to potencjał, ale zamiast tego kończy się typowym dumnym amerykańskim zakończeniem, tak debilnym i przerysowanym, że chce się na przemian krzyczeć i wyć z zażenowania.