A tu wypowiedź samej Lilliam o jej emploi:
"Those little virgins, after five minutes you got sick of playing them - to make them more interesting was hard work."

Swietna babka. Mysle, ze jej wypowiedz bardzo dobrze oddaje to, czego dokonala na ekranie. Rasowa postac kobieca, w koncu 'porzadne' odstepstwo od normy, bo mam wrazenie, ze wiekszosc kobiecych wystepow w kinie niemym dziala na zasadzie opozycji famme fragile - famme fatale. Wydaje mi sie, swoja droga, ze Lettie to kapialne preludium do duetu Scarlet O'Hara - Vivien Leigh. Spore podobienstwo widze.
co mi sie nie podoba, to ta nierownosc, ktorej zreszta chyba ulega wiekszosc 'niemych' dziel. Tzn. Z jednej.strony perfekcjonizm, nowoczesnosc, realizm w oczach wspolczesnego widza, z drugiej niestety te
zaszlosci z poczatkow kina, teatralnosc, wybauszanie oczu, niezrozumiala I przerysowana gestykulacja. Rozumiem tak sie to kiedys gralo, ale jesli chodzi o te role to raczej pojedyncze momenty, ale mimo wszystko..

Wytłumacz mi jakie kryteria stosujesz oceniając grę Lillian Gish jako naturalną -moim zdaniem współczesny widz może ocenić ją raczej jako manieryczną i mocno przerysowaną.