muszę przyznać Ci rację - rzecz jest zrobiona byle jak, a jako przykłady, czy też tzw. "gadające głowy" zebrano bandę gówniarzy, którzy klepią ograne formułki i właściwie nie wiedzą za bardzo jeszcze czego chcą od życia. tym samym w niektórych kwestiach robią z siebie posmiewisko i na ich przykładzie przedstawiono gotów jako egzaltowane emo nastolatki. nikt kto choć trochę zna tego typu klimaty nie potraktuje tego dokumantu na poważnie.

Szczerze mówiąc, to dla mnie ten film jest taki sobie. Wcale mi nie przybliżył tej kultury, ale chyba jeszcze bardziej zniechęcił do niej. Muszę przyznać, że wypowiedzi pana doktora z jakiegoś tam centrum nie były dla mnie zbyt jasne. Osobiste wywody, wypowiedzi w ogóle niepasujące do filmu.
Jedynie mądre słowa - Anji Orthodox. Inni to chyba raczej nie za bardzo mnie przekonali.
Film nakierowany na osoby o słabej psychice- działanie szokowe na widza: wyglądem, krwią, ubiorem, stylem wypowiedzi itp.
Niektórym z występujących osób przydałaby się edukacja ogólnokształcąca choćby.
Przedsiębiorcy pogrzebowi- hm.... Cwani. Mają pomysł na firmę.


PS Najbardziej mnie rozbawił pan chcący ,,wywołać deszcz''. Myślałem, że takie rzeczy dzieją się gdzieś w Ugandzie czy Kongo.

nephilim_2, coś chyba pomieszałeś:) ja rozumiem, że to trudne, kiedy w jednej scenie pojawiają się dwie osoby, ale nożami zafascynowana jest studentka, która w dodatku nie wspomina ani słowem o przyjemności z zadawania cięć (naprawdę wiem, co mówiłam w filmie:)
Anyway, bez obaw, znam mechanizm fizjologiczny, o którym piszesz.

Co do Twoich wyobrażeń nt. subkultury gotyckiej, to są one jak najbardziej trafne. Po prostu należy czasem wziąć pod uwagę ograniczenia techniczne jakie towarzyszą filmowi. Nie ma sposobu na pokazanie przeżyć towarzyszących odbiorowi muzyki gotyckiej, nie da się oddać ludzkich myśli w formie audiowizualnej tak, by oddziaływały identycznie jak słowo pisane. Sam użyłeś określenia "tęsknota za czymś ulotnym" - jak pokazać to na ekranie?
Wiele postaw i zachowań (nie wszystkie) przedstawionych w filmie jest właśnie jakąś próbą zbliżenia się do estetyki XVIII-wiecznych powieści gotyckich. Bo przecież właśnie w nawiązaniu do estetyki po części funeralnej (stare cmentarze), po części mitologicznej (wampiry) powstają współczesne modele zachowań w jakiś sposób czerpiących z fikcji. W filmie zostało przedstawione to, co da się p o k a z a ć. Sfilmowanie człowieka siedzącego z słuchawkami na uszach i książka na kolanach, choćby przeżywał własnie najgłębsze i najpiękniejsze emocje płynące z obcowania ze sztuką, nie ukaże widzowi nawet skrawka jego doznań. Dlatego film można potraktować raczej jako wskazanie na różnorodność subkultury, jakieś ekstremum. To nie opis naukowy, tylko produkcja telewizyjna, nie zapominajmy o tym.
Gotyk podobno nosi się w sercu, tam kamera nie dotrze ;)