"Kiedyś polskie kino było dobre". Nic dodać, nic ująć! No, ale kiedyś nikomu nie wpadło do głowy, żeby
"kopiować" amerykańską chałę, co dziś czynią liczni "reżyserzy". A i aktorzy niekoniecznie musieli być piękni i podrasowani. W odróżnieniu od dzisiejszych "gwiazd", musieli umieć po prostu grać.

To prawda.

Tylko krótkie uzupełnienie. Wozów pancernych było podczas ataku trzy, a poczta została podpalona nieco inaczej:
"Około godz. 18 pod pocztę sprowadzono motopompy, które do piwnic wpompowały benzynę podpaloną następnie przy pomocy miotaczy ognia. W wyniku tych działań żywcem spłonęło prawdopodobnie pięciu pocztowców."
Najmłodsza ofiara ataku na pocztę, 10-letnia Erwina Barzychowska, straszliwie poparzona miotaczem płomieni podczas opuszczania budynku, zmarła w szpitalu - niestety nie po 7 dniach, ale po 7 tygodniach męczarni.
Spośród 16 osób odesłanych przez Niemców do szpitala w wyniku obrażeń zmarło 6, z tego 5 w wyniku odniesionych poparzeń. Pozostałe 10 osób zostało pospiesznie osądzonych i wraz z 28 pocztowcami (aresztowanymi od razu po zdobyciu poczty) rozstrzelano je 5 października 1939 r.
Z okrążonego budynku udało się uciec sześciu pocztowcom. Dwóch z nich złapano już 2 września i osadzono z pozostałymi obrońcami. Pozostała czwórka zdołała przeżyć wojnę.

Różewicz nie pokłamał tylko wtedy taki był stan wiedzy. Różewicz po latach sam żałował że film obecnie mija się troche z prawdą pod względem "kto dowodził"

Film dobry tylko nie podoba mi się nie pokazanie rozstrzelania i brakuje mi wyglądu Gdańska w 1945 roku. To by była super klamra dla filmu np ruiny, trupy mieszkańców, biało-czerwone flagi, polscy żołnierze (i radzieccy)itp. Jako jedna końcowa scena i zwycięstwo pocztowców zza grobu.