Film SYMBOL-nie tylko dojrzewania młodzieży i próbowania smaków dorosłości, jakże często jeszcze, jak widać - naiwnej...Film pełen ELEMENTÓW: czerwonej opaski na ręku bohatera, przeźroczystych bluzek niewyżytej sąsiadki, talerzy zawieszonych na ścianach obok mebloiścianki, serwetników w niebieskie kwiatki, żyrandola z materiałowym kloszem w kratę,klasycznych bluzek z żabotem Pani Nauczyciel, wszechobecnych papierosów, plakatów nad łóżkiem, młodej męskiej ręki wędrującej....i pod spodnie i pod spódnice...
Film pełen SYMBOLI: pierwszy jabol, zaangażowanie w pasję (wyraz twarzy Janka śpiewającego w szkole!),wzburzone morze, piasek w dłoni, bieg-do przodu...
Film NIE NA SIŁĘ, nieoceniający a po prostu opowiadany...Bunt, który miał zmieniać przyszłość, nie był wcale na siłę, był wyważony, delikatniejszy niż ten z dziś: nieugięty szacunek wobec nauczyciela, liberalny syn zdejmuje nogi z kanapy na prośbę ojca, mówi matce "przepraszam" czy "dziękuję", zaniesie umierającej babce herbatę i wraz z "mundurowym" ojcem, nie powstydzi się łzy i sentymentów po jej śmierci. Bunt wyważony, bo nie jest nikomu obojętny los innych- Janek martwi się wciąż o ojca, mimo że jest po drugiej stronie barykady...
I te chłopięce twarze- takie tamtejsze, takie niesamowicie młode, takie prawdziwe ...(brawo dla Mateusza Kościukiewicza!) I choćby w walce o wolność własną, w tym własnym mikroświecie na przestrzeni Wielkiej Historii, sprawę miałby załatwić kij hokejowy, to czemu nie!?...Zycie nie może nam przepływać przez palce, jak piasek w ręku Janka...trzeba iść, a nawet biec- ciągle do przodu, do przodu, szybciej...tak się właśnie zdobywa wolność!
Dziękuję za takie refleksje Panu Borcuchowi-świetna robota!