W telegraficznym skrócie [Spojler] - sympatyczna Chinka idzie rozliczyć podatki, a w windzie kontaktuje się z nią agent z rzeczywistości równoległej, który prosi ją o pomoc w powstrzymaniu zła, które zagraża multiwersum. Wizja reżysera luźno nawiązuje do tzw. superpozycji kwantowej, czyli znanego naukowego faktu, że mikrocząstki realizują równocześnie wszystkie możliwe scenariusze swojego ruchu tak długo, jak nie zostaną zbadane. Filmowe multiwersum składa się więc z nieskończonej liczby rzeczywistości, w których pojawiły się odmienne ścieżki wydarzeń, np. jeśli musimy podjąć decyzję czy będziemy jedli kurczaki KFC, czy pójdziemy pobiegać, pojawią się dwie rzeczywistości - w jednej biegamy, w drugiej konsumujemy fastfood. W niektórych światach udało się stworzyć technologie pozwalające na kontakt z rzeczywistościami sąsiadującymi i stąd wizyta naszego gościa. Reszta to kalejdoskopowy kolaż scen akcji i przeróżnych szokująco absurdalnych, a czasami lekko obscenicznych pomysłów. Aby połączyć się z sąsiadującym wszechświatem musimy w jakiś sposób nawiązać zachowaniem do obecnej sytuacji naszego alter-ego w świecie obok, dlatego bohaterowie filmu robią różne dziwne rzeczy - zakładają odwrotnie buty, wkładają do zadeczka różne przedmioty itp. Czego w tym filmie nie ma - znajdziemy tu walki przy użyciu przypiętej do pasa sakiewki na gotówkę i sztucznych męskich członków, jest schowany pod czapką kucharza szop kierujący jego kulinarną twórczością, wydłużone parówkowe palce, gadające (za pomocą wyświetlanych na ekranie napisów) kamienie, pastisz "2001:Odysei Kosmicznej" i zasysający wszystko gigantyczny bajgiel. A wszystko to od czasu do czasu jest przerywane podanym w sposób sentymentalno - poważny
wątkiem obyczajowym, w którym nasza bohaterka musi zaakceptować córkę-lesbijkę.

Z tego co mówisz jest to pseudo s-f (czyli bzdura), szokująco-absurdalna parodia, zgodna z wyznaczonym trendem. OK. Dziękuję.